Dag 15: Wängen – Mörsil (22 km)

Donderdag 22 juni 2023

Het heeft de hele nacht geregend. Het raam had ik open gezet, want het werd behoorlijk benauwd. Zo word ik wakker in een frisse kamer met een temperatuur van 15 graden, best lekker eigenlijk. Ik ga nog even ontbijten in de eetzaal en bekijk het plan van vandaag. De eerste helft van de dag gaat het regenen en dan loop ik door het bos en dan kun je kletsnatte benen krijgen van het natte gras. Dus dat deel snijd ik af door over het asfalt te gaan. Ik maak een lunchpakketje voor onderweg en vertrek.

Na een half uur van lichte motregen, begint het enorm te waaien en de regen komt met bakken uit de hemel. Gelukkig vind ik langs de kant van de weg op een erf een soort bushaltehokje zonder zitje; ik kan er net in staan. Ik besef dat mijn pelgrimstocht na twee weken zon en hitte is omgeslagen naar regen en koelte.

Na een uur loop ik verder, er zijn wat grote huizen langs de weg; op een schuur zie ik wat jachttrofeeën of wildvondsten tegen de muur geplakt. Elandgeweien zijn heel bijzonder.

Tot mijn verrassing kom ik achter elkaar een bordje tegen met de uitnodiging om iets te komen drinken in de achtertuin, koffie met gebak. Geopend om 11 uur en dat is voor mij helaas te laat, ik ga er niet op wachten, maar ik word hier blij van: eindelijk gaan de café’s en dergelijke open.

Het waait behoorlijk hard en de motregen houdt aan. Ik heb mijn regenjas aangedaan, mijn gezicht bedekt met een halsdoek, capuchon op en hoed erover. Kop naar beneden en doormarcheren naar mijn bestemming.

Toch blijft de omgeving het genieten waard ook nu weer, onder die dreigende wolkenhemel en afwisseling van licht.

Het is niet erg helder, maar ik kan ver boven de bossen de bergen zien van Noorwegen. Er ligt hier en daar sneeuw.

Het is opgehouden met regenen als ik de afslag neem het bos in en weer op het oorspronkelijke Olavspad kom. Ik rust nog wat uit op een picknickbankje.

Dan zie ik het treinspoor weer verschijnen. Ik had het spoor twee dagen moeten missen, omdat de trein vanaf Nälden (waar ik Catherine ontmoette op haar motor) langs de andere kant van het meer loopt. Nu in Mörsil, de eindbestemming van vandaag, is er weer een stationnetje.

Ik ga via een tunneltje onder het spoor door, sla links af en kom terecht bij een café-lunchrestaurant-winkeltje van natuurlijke producten.

Ik neem een lunch, alle gerechten staan in het Zweeds op zwarte plankjes geschreven. De serveerster gebaart mij dat ik kan kiezen uit wat daar staat en langzaam dringt het tot haar door dat ik er niets van begrijp. Ik begroette haar immers in het Engels. Toch ontdek ik een paar bekende namen van ingrediënten als iets van salade, yoghurt, quinoa, meloen. Ik neem een uitgebreide salade en die smaakt heel goed. Maar wel lastig voor niet-Zweedse gasten hier.

Uitgerust loop ik daarna zo’n 400m naar mijn b&b-slaapplaats.

Weer zo’n groot Zweeds huis met veel houtwerk, zoals de trap naar boven.

Ik loop de trap op en zie een bordje met mijn naam voor de slaapkamer. Iemand roept vanuit de keuken ‘Hallo?’. Er zit een grote Zweedse vrouw met een enorme smile als ik binnenkom: ze heet Annet, is in Östersund begonnen en loopt een paar dagen, zoals ze dat vaker doet. Ze woont hier niet ver vandaan en vindt het heerlijk om dit alleen te ondernemen in dit mooie mid-Zweden. Voor ons wordt het avondeten klaargemaakt en om 6 uur zitten we te eten, een soort Indisch.

Annet heeft spierpijn in haar knieholte. Morgen lopen we samen de helft van mijn trip naar Järpen waar medische verzorging is en ook eventueel een trein naar huis. Ik ga dan verder met mijn voettocht. We zullen zien. Ik ben moe en ga slapen. Het regent weer.