Dag 6: Bräcke – Gällö (22 km)

Dinsdag 13 juni 2023

Het is mooi weer, felle zon, beetje warm als ik naar buiten stap. Ik groet het rendierbeeld voor het hotel.

Ik heb goed ontbeten, veel gedronken en ben vastbesloten voor de middag zoveel mogelijk kilometers te maken. En dat lukt ook. Het ritme voelt goed, relaxed en niet gejaagd. Over asfalt kun je flink doorstappen zoals langs de eerste kilometers autoweg en over viaducten.

De weg gaat over in een brede verharde gravelweg die zacht golvend het bos in slingert. Naast de weg zie ik vaak het belangrijkste bouwproduct van Zweden: hout.

Veel vrachtauto’s vol hout heb ik de afgelopen week al voorbij zien komen, dat trouwens ook per trein vervoerd wordt. Dat gebeurt hier wel onder verantwoord bosbeheer van geplande aanplant en kap.

Gelukkig kom ik na een lange rechte wandelautoweg door het bos weer uit op een open gebied met links afhellende weilanden met huisjes aan het meer dat ik verder de gehele dag op verschillende afstanden volg.

Ook zie ik weer de grote houten huizen. Het moet heerlijk zijn om hier te wonen in de zomer, met een bootje in het water, soms een eigen steiger, een bbq-plekje of een eigen stenig strandje.

Eindelijk heb ik langs de weg een café ontdekt: hoera! Op de gevel staat: bakkerij & café.

Maar helaas ook hier “stängt” (gesloten). Ik ga dan maar op de veranda wat pauze nemen met een beetje water en een boterham. De horeca wil in dit natuurparadijs maar niet lukken.

Ik schiet inmiddels al flink op, neem pauzes op St. Olav bankjes en tap water bij huizen waar een bord staat om de pelgrim hiervoor uit te nodigen. Zo kwamen de 70+ eigenaars een keer voor een praatje naar buiten, maar ze spreken alleen maar Zweeds. Dus dat gesprek duurde niet lang en we namen al snel glimlachend afscheid van elkaar. Ik zie hier weinig jonge mensen.

Dan arriveer ik op de bestemming: Camping Viking met pelgrimshutten te huur, een restaurant en een café. Geen koffiebar, nee, een echt café. Voor in de tuin staat een übergrote Viking met schild en Olavskruis.

De eigenaars zijn Vlamingen en over de telefoon werd ik al vriendelijk in het Nederlands met een zachte G te woord gestaan. Ik voel me helemaal thuis. Petra, de eigenares, leidt me rond in het café en ik bestel een Leffe blonde.

Heerlijk verfrissend. De hele ruimte is gevuld met Belgische bierflesjes met etiket. Het is verder heel gezellig ingericht en ook in de winter zit iedereen (gasten, maar ook familie en vrienden) hier graag.

Ik krijg een mooi hutje toegewezen voor mij alleen. Er is plaats voor drie maar er zijn amper wandelpelgrims. Douche/sanitair is in een apart gebouwtje. Het uitzicht is helemaal gericht op het meer. De camping is zo mooi gelegen.

Nadat ik ben geïnstalleerd en een douche heb genomen, schuif ik aan voor het avondeten op het buitenterras (man van Petra is kok). Op het menu staan Belgische frietjes met mayonaise, gemengde sla en…een potje met stoofvlees. Heerlijke verrassing. Nog gezellig gekletst met een Zweedse fietspelgrim Agneta en later ben ik nog op zoek gegaan naar Gerrit en Marianne, de fietspelgrims die ik een paar dagen geleden had ontmoet. Het was een leuk weerzien. Ik kreeg meteen een heerlijk bakkie oploskoffie met chocokoekje. Pas toen de muggen echt vervelend werden, zijn we gaan slapen.

Het was een mooie dag, prachtige natuur langs het meer en gezellig op deze camping. Misschien blijf ik hier wel een rustdagje.