Dag 23: Villaviciosa – Gijón (27 km)

Zaterdag 7 juli 2018

Na een heerlijk ontbijt in het pension, gaan we op weg. We laten de stad achter ons, stijgen langzaam in het groene landschap en komen dan bij een kraampje waar we een stempel in ons boekje zetten en bananen kopen. De eigenaresse (?) legt uit dat we hier kunnen kiezen voor de Camino del Norte (zoals we van plan waren) of – linksaf – voor de Camino Primitivo die via Oviedo naar Santiago de Compostela gaat. Ze wil nog een foto van mij alleen terwijl ik een stempel zet. ‘Olanda’ zeg ik, als ze vraagt waar ik vandaan kom. Misschien sta ik nu wel ergens op Instagram of Facebook.

Splitsing van pelgrimswegen

Voor ons: rechtdoor naar Gijón. Even verderop zie ik weer een houten graan- en fruitopslaghuisje op hoge poten, typisch voor Asturië. Later in Galicië zijn ze kleiner.

Typisch Asturisch graan- en fruitopslaghuisje

Drie kilometer na de splitsing begint de steile klim naar een hoog gelegen col. Puffen en zweten, maar de twee jonge vrouwen winnen het makkelijk van deze ouwe ex-roker. Ik vind het ook altijd zo knap dat vrouwen altijd energie overhouden om ook nog te kletsen. Zij hebben een extra longinhoud daarvoor, geloof ik. Ik zwijg letterlijk in alle talen met mijn tong op mijn schoenen. Het weggetje omhoog is van natte klei en bezaaid met hoekige stenen. Erg lastig.

Lastig weggetje omhoog van natte klei en bezaaid met hoekige stenen

Bovenaan staan Cassie en Zsofi mij met een grote glimlach op te wachten: ‘We’re nearly there!’. Dat zei ik gisteren steeds om HEN op te beuren. Ik heb niet veel te vertellen. Boven is het prachtig.

Prachtig uitzicht boven op de col Alto de la Cruz

Dan dalen we langzaam over een brede asfaltweg naar een dorpje waar we koffie met een broodje eten. Een soort Oostenrijk. Na het eten volgt nog een lichte klim en komen we ook nog door een paar kleine dorpjes. Daar is een man bezig met een kunstwerkje. Het huisje is klaar en nu is hij bezig om een schelp er onder te bevestigen.

Handgemaakt kunstwerkje

Langzaam dalen we af naar Gijón, een grote havenstad die we al van verre zien liggen. Voordat we eindelijk in het geboekte pension in het centrum zijn, moeten we nog zeker 7 km lopen, we doen dat in marstempo, 5 km / uur.

Het pension ligt aan een drukke straat met allemaal gebouwen van 5-6 etages. Weinig oude gebouwen; er is ook hier gebombardeerd gedurende de burgeroorlog, dus de stad is relatief nieuw.

Veel nieuwe hoge gebouwen van 5-6 etages

Maar het is ook erg gezellig. ’s Avonds gaan we naar het strand, wandelen en nemen een pilsje.

Het strand van Gijón

Daarna eten: Indisch op voorstel van Cassie. Heerlijk. En dan was er ook nog voetbal op tv. Ik geloof dat Kroatië heeft gewonnen van Rusland. Een vermoeiende, maar gezellige dag.

Heerlijk Indisch eten