Dag 9: Hannut – Namen (32 km)

Dinsdag 11 april 2017

Vroeg opgestaan voor een kleine wandeling om het huis. Het is een heerlijke plek, bekend als B&B In Motion (Bertrée-Hannut), een kleinschalige ecoboerderij met boomgaard en moestuin en met katten, kippen, schapen en ezels. De b&b wordt gerund door Lief (mijn reddende engel) en Tine. Twee Vlamingen dus, met hun kinderen in het Waalse land. Lief vertelde dat de mestwetgeving in Vlaanderen en Wallonië verschillend is, zodat hier nogal wat mest over de schutting wordt gekieperd (Not In My BackYard – NIMBY- principe in praktijk). Juist in het grensgebied is soms veel stank en viezigheid afkomstig van de ‘schonere’ buren. Gezellig ontbeten met ook de kinderen en dan er vandoor. Lief zet me weer op de route die ik al gisteren gelopen had en ik zet koers naar Namen.

Tine, moi en Lief

Zacht golvend landschap, steeds kan ik naar alle kanten om me heen kijken in dit landbouwgebied. Volledig andere landbouw dan in NL, zo zijn de akkers kleiner en liggen altijd op hellingen, de machines zijn kleiner en de boerderijen veel bescheidener, grote concentraties van stallen heb ik niet gezien, veel (verschillende soorten) koeien buiten, en ook wel minder stank. Ik denk dat de milieuproblemen in NL meer industrieel van aard zijn (intensieve landbouw en veeteelt), terwijl hier op kleinere schaal de omgeving vervuild wordt. Dat laatste heeft als nadeel dat er vaker geen weet is van waar wat gebeurt met overtollige landbouwmiddelen en -afval. Het is nog behoorlijk kaal op de akkers en ik zal dat gedurende mijn wandeltocht zien groeien. Ik kijk daar naar uit. De gewaskeuze kan ik nu nog niet zo onderscheiden, behalve dan de aspergebedden.

Er zijn hier vaak mensen die graag een praatje maken en nieuwsgierig zijn. Zo kwam er een oud vrouwtje naar me toe, keek me indringend aan – ze loenste nogal – en toen dacht ik, laat ik maar naar de bekende weg vragen. Dag mevrouw, is dit de weg naar Namen? Zij antwoordt resoluut: Non, u moet met de bus mee en de bushalte is daar (andere kant op, dus). Zo schattig: ze kon zich niet voorstellen dat iemand meer dan 10 km gaat lopen als er een bus rijdt. Ze heeft gelijk: ik ben ook wel gek natuurlijk. Maar er zijn ook andere situaties waarbij je de verkeerde kant opgestuurd wordt, zoals op de foto.

Omleiding

Na een lange weg door het heuvelland en tenslotte een nationale autoweg, arriveer ik in Namen, de hoofdstad van Wallonië. En de St. Jacobschelpen laten zich zien in de straatstenen op de route naar Santiago.

St. Jacobsschelpen op de weg

Namen is een prachtige stad met allure. Ik loop langs die enorme Maasrivier met de grote bruggen en de enorme citadel aan mijn rechterhand en arriveer tenslotte bij de jeugdherberg. ’s Avonds heerlijk gegeten in het historisch centrum. Morgen, de tiende dag, neem ik een rustdag.

La Meuse