Dag 5: Ljungaverk – Erikslund – Bräcke (8 km)

Maandag 12 juni 2023

Vanmorgen ga ik een ontbijt nemen in het hotelgebouw: een uitgebreide maaltijd met brood, crackers, muesli, fruit, koffie en sinaasappelsap.

Op het terrein bevinden zich rond het hoofdgebouw verschillende gebouwen, dat zijn de goedkopere hostels waar ik dus verblijf.

Ik bekijk nog eens de etappes van de komende dagen: voor me ligt zo’n 40 km parcours door bos zonder een café, een waterpunt, laat staan een dorp. En je ontmoet zelden iemand onderweg. Daarom besluit ik dat stuk te reizen per trein. De wandeling naar het treinstation in Erikslund is ongeveer 8 km en loopt via het gehucht Ö

Het is een mooie wandeling, in de zon, over het asfalt (waarom heb ik van die grote bergschoenen met superprofiel?) langs weilanden met paarden en mooi geschilderde houten huizen.

Langs de weg staat een bordje waarop ik word uitgenodigd om uit te rusten en water te tappen. Een heel knus huisje met achter een tafeltje een tuinbankje dat gemaakt is van het gietijzeren onderstel van een Singer-naaimachine.

Er komt een vrouw naar buiten, ze groet me, maar maakt verder geen contact. Ik denk dat ze geen Engels spreekt. Hier is men niet zo snel met het Engels; jonge mensen spreken het wel een beetje en de ondernemers van de horeca, maar in het algemeen kan ik moeilijk een gesprek beginnen.

Na deze waterpauze kom ik na een paar kilometers bij een opvallend gebouw, de kapel van Sillre.

Tot de jaren ‘60 was dit de ontmoetingsplek voor mensen uit de omgeving. Helaas niet meer in gebruik denk ik: de verf laat los en de kapel wordt niet meer onderhouden, de deur is op slot. Wel hangt er aan de voorgevel een roodbruin boxje met een plaatje van het kruis van St. Olav. Daarin een stempel voor in mijn pelgrimspas. Deze zijn overal hetzelfde en niet zo kleurrijk en creatief in elkaar gezet als in Spanje.

Het station lijkt op een bushalte met een hokje waar je kunt wachten. Ik heb daar een paar uur de tijd voordat de trein komt. Die gebruik ik om het ticket te bestellen met mijn iPhone. Vooral lastig omdat de gewone spoorwegen-app geen taalkeuze heeft. Het Zweeds is voor een leek niet te begrijpen. Daarom maar besteld via Omio in het Engels en zonder problemen.

Ik hoor wat geklets in het Engels en zie vier jonge mensen met rugzak aankomen die languit op het perron op de trein gaan liggen wachten. Het zijn buitenlandse studenten uit Stockholm. Leuk gesprek met één van de drie meisjes, zij komt uit Marseille, studeert microbiologie. En met de Spaanse jongen, student ecologie, die hard aan de slag wil in Spanje om in de omgeving van Madrid de gevolgen van klimaatverandering aan te pakken. Het is daar tegenwoordig snikheet. Waarom gekozen voor Stockholm, wil ik vragen, maar hun trein naar Sundsvall komt er al aan. Ze gaan na een achtdaagse voettocht weer terug naar Stockholm. Een paar uur later komt ook mijn trein, de andere kant op, naar Bräcke.

Na aankomst in Bräcke ga ik naar het hotel waar ik een twee persoonskamer heb.

Op de gang staat gratis oploskoffie en daar ontmoet ik eerst een Engelse wandelaar van 60+ en dan even later loopt Laura langs die er ook bij komt zitten.

Zij is met haar man het Olavspad voor de helft aan het lopen, tot Östersund. Zij lopen deze tocht in herinnering aan hun overleden zoon Olaf die graag in Zweden op vakantie was. Zo hebben we meteen een diep gesprek wanneer je weet wat leven en dood is.

Nog even in het dorpje eten ingeslagen voor avondeten en ook voor de lunch morgen. In de kamer nog gekeken naar de tv: Friends met Zweedse ondertiteling.