Zondag 9 april 2017
Ik loop al vroeg met Johan van het b&b in Diest door de straten naar de voet van de Kloosterberg. Daar begint mijn volgende dagreis naar Zoutleeuw, niet ver van Sint-Truiden. Het is nog fris en wat mistig bij een opkomende zon die door de bloesem van de fruitbomen schijnt. Ik moet denken aan een populair lied uit mijn jeugd: ‘Quand le soleil dit bonjour aux montagnes …’. Prachtige Canadese meezinger. De montagnes zijn nog wel heuvels, maar het vlakke Vlaanderen ligt inmiddels achter me. De Ardennen beginnen er langzamerhand aan te komen. Ik geniet werkelijk, loop af en toe weer hopeloos verkeerd, maar ik geniet, in plaats van de afgesproken tekens langs de weg in de gaten te houden.
Quand le soleil dit bonjour aux montagnes
Kleine kapelletjes kom je steeds weer tegen. Zoals op de foto met een bank voor een gesloten deur en bloesembomen erachter.
Kapelletje met bloesembomen
Uiteindelijk kom ik in Kortenaken en daal af naar Budingen en kom tenslotte aan in het landelijke dorp Zoutleeuw aan een meanderende rivier.
De Kleine en Grote Gete bij Budingen
Daar is het op deze mooie zonnige dag een drukte van heb ik jou daar. Ten eerste is het vol met misschien wel 50 in totaal stoere binken op motoren en een club van Italiaanse 50ers op Vespa-scooters. Ten tweede is het druk met gezinnen die willen wandelen met een pilsje, een bezichtiging van de kerk, lekker kneuteren op de vrije dag met de volgende vrije schoolweek in het vooruitzicht. Pasen komt er immers aan. Maar erger is dat er geen slaapplaats bereikbaar is. Een b&b in Zoutleeuw neemt de telefoon niet op (de onbekende b&b-eigenares redt even later nog mijn dag). Ik besluit om het verder niet meer te proberen. Cafébaas (Tom Boonen in het café op tv) zegt dat ik het beste naar Sint-Truiden kan lopen omdat ik daar meer kans heb om een slaapplaats te vinden: ‘ Maar een paar kilometerkes hier vandaan’. Al lopende blijken dat tenminste 6 km te zijn. Tegenvaller.
Centrumplaats van Sint-Truiden in de late middagzon.
Eindelijk in het centrum (een groot open gebied van werk in uitvoering) aangekomen, blijkt dat de toeristinformatie gesloten en een hotelleke lastig te vinden is. Op het treinstation vraag ik een taxichauffeur of hij een hotelleke / b&b weet in de buurt: ‘Nee!’ zegt hij. Wel iets op tenminste 10 km met de taxi. Dan word ik gebeld door de eigenares van de eerdere b&b. Zij vertelt dat ze me belt vanwege de gemiste oproep. Ik vertel haar, dat ik niet meer in Zoutleeuw ben, en inmiddels doorgelopen ben naar Sint-Truiden. Haar b&b vervalt dus. Ik vraag haar of zij soms in Sint-Truiden een hotelleke weet. Ze geeft er één op. Ik bel, het is vlakbij, op nog geen 100m afstand. Er is een kamer vrij. Ik besluit de taxichauffeur niet te vermoorden. De b&b-eigenares uit Zoutleeuw heeft mijn dag gered. Eind goed, al goed. Die avond reserveer ik een kamer bij een volgende b&b voor morgen. Lesson learned. Niet meer op de bonnefooi. Voldaan in slaap gevallen.
Jaap loopt de camino 
Wat geweldig hoe je iedere keer weer oplossingen zoekt. Je geniet er wel van. Succes vandaag. Groetjes Esther
LikeGeliked door 1 persoon
Ha broertje, wat kun je toch mooi beeldend schrijven, het is net alsof ik een stuk met je ben meegelopen. En dat “Quand le soleil dit bonjour aux montagnes” ohh zo herkenbaar. Ik ga het meteen opzoeken op Spotify. Fijn dat het allemaal zo goed gaat, en ook wel slim om je volgende slaapplek te reserveren 🙂 want als je “even 6 kilometerkes” verder moet lopen voor een slaapplaats, tja dat is niet niks. Wat is het toch heerlijk om lekker in de natuur te zijn hè! Geniet ervan en…… we blijven je volgen. Liefs Han
LikeGeliked door 1 persoon
Lucille Star, tweetalig in haar French song. Ik zing het de hele dag.
LikeLike
Dag Jaap, wat fijn dat je geniet van je camino en dat je ons laat meegenieten. Af en toe loop ik in gedachten een stukje met je mee. We letten dan wel op de tekens, hoor, want het is al mooi genoeg met de gewone kilometers:). Hartelijke groet, Rina
LikeGeliked door 1 persoon