Dag 21: Navarrenx – Aroue (19 km)

Maandag 6 september 2021

Na een simpel ontbijt gaat iedereen betalen bij de kunstenaar die daarvoor achter de lessenaar gaat zitten. Hij zet een stempel in het pelgrimsboekje en schrijft daarbij met zijn kroontjespen de datum met een paraafje.

We vertrekken voor een voettocht van ca. 20 km naar de boerderij Bohoteguia, vlakbij de plaats Aroue.

Het dorp verlaten we via de burcht waar het verhaal van de drie musketiers (Alexandre Dumas) heeft gespeeld.

Er zijn wat wolkjes en de zon schijnt als het maar even kan: je voelt de hitte van de middagzon al.

De wandeling gaat eerst door een schaduwrijk bos en over flauwe hellingen langs weilanden met bosranden.

Halverwege komen we op een picknickplekje waar drank te koop is. Het is een boerderij waar allerlei tafels, stoelen, tafellinnen, bestek, etc. en ook drank wordt verkocht voor feestjes. Jean Haget, de eigenaar, heeft zijn zaakjes goed voor elkaar. Hier nemen we even een pauze.

Na een uur in de brandende zon komen we over de brug van een rivier met een mooi stenen strandje waar we alweer pauzeren met de blote voeten in de koude rivier.

We lopen over asfalt door een zacht golvend landschap van landbouwvelden en weilanden waar weinig bomen zijn. Het is zo heet (35+graden) dat we van boom naar boom lopen en even rusten om schaduw te vangen. In de verte zien we de Pyreneeën liggen.

De laatste binnendoorweg is over een weiland op een helling naar boerderij Bellevue waarna we na 500 m arriveren bij onze eindbestemming, dé boerderij Bohoteguia.

De slaapvertrekken, sanitair, eetzaal en kruidenierswinkeltje bevinden zich in een verbouwde stal. Prachtig uitgevoerd, mooi in de verf en ruim opgezet. Een andere pelgrima had al doorgegeven dat wij, de Nederlanders, onderweg zijn. Zodra de eigenares ons ziet, vraagt ze: Jacques des Pays-Bas? Meteen gezellig kletsen in Frans en soms ook Spaans.

We installeren ons en ‘s avond zitten we met 31 pelgrims aan tafel. Er zijn 30 gasten in de stal en er is een extra gast in de tent op het veldje achter de grote eettafel: Florent. Dorien heeft pijn in haar knie en we zijn beiden behoorlijk moe. Maar wel fijn zo’n hartelijk ontvangst na zo’n zware dag.

Plaats een reactie

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑