Dag 34: La Calzada de Béjar – Fuenterroble de Salvatierra (22 km)

Maandag 11 April 2022

Gisteren nog lang nagetafeld met Erik in het restaurant van Manuela. Erik had eind maart besloten om mij op te zoeken in Spanje. Tegen niemand iets gezegd hierover. Naar Madrid vliegen was de eerste stap. Zaterdagochtend vroeg kwam hij daar aan en na een kort bezoek aan het centrum nam hij ’s avonds de trein naar Cáceres, de mooie oude stad waar ik een week geleden nog was. Na een overnachting pakte hij daar zondag rond de middag de ALSA-bus naar Baños de Montemayor, het toeristische dorpje waar ik een paar uur voor zijn aankomst (!) nog bij het busstationnetje op een bankje mijn brood had opgepeuzeld.

Door ons dagelijks contact wist hij precies waar ik gisteren liep, maar niet waar ik exact was op de route. Nadat hij was uitgestapt, heeft hij bij dezelfde bar een cola besteld en is vervolgens gaan lopen. Mij achterna, bergschoenen aan, strakke rugzak op en met zijn snelle pas (Erik is een zeer ervaren vierdaagse wandelaar) moet hij mij behoorlijk dicht genaderd zijn. Kort na mijn aankomst kwam hij ook in de herberg aan, maar toen lag ik even te rusten. Hij had intussen wel mijn inschrijving gezien, dus wachtte hij geduldig om mij te verrassen. En dat is gelukt, wat een verrassing!

Vandaag lopen we samen de dagetappe van 22 km en komen langs twee dorpen met een café. Wat relaxed, zo te kletsen in het Nederlands over alles en nog veel meer. Ik geniet van het mooie weer (vanaf 16 u is regen voorspeld). Er is veel wind, maar gelukkig alleen maar in de rug. De lucht is bijna helemaal blauw, maar plotseling zie ik een vreemde wolk boven ons hangen. Of is het een vliegende schotel, een zeppelin, een UFO?

Heel bijzonder, nog nooit zoiets gezien. De zon zit er precies achter.

In het eerste dorp is een gezellig café waar we een onbekend soort tapas eten: twee bakjes met een mengsel van restjes van de vorige dag met een gekookt eitje eroverheen.

De Spaanse keuken is bijzonder, zeker, maar ik vind toch de Italiaanse keuken beter en zeker de Franse kookkunst is voor mij nog steeds favoriet. In de kleinste dorpjes met een restaurant kun je in Frankrijk en ook in Italië eten van hoge kwaliteit. Maar een menu del día is hier goedkoop (9-11€) en best lekker voor de hongerige pelgrim, dus ik ben tevreden op deze Camino.

Na de pauze gaan we verder. De wonderlijke wolk is van gedaante veranderd en ik zie zowaar nog een cactusplant langs de weg.

Het loopt makkelijk vandaag, een enkel steil stukje maar meestal een vlak verhard zand/grindpad en later een asfaltweg. We komen rond het middaguur in het tweede dorpje aan, waar de bar dicht is. Daar hadden we niet op gerekend. Wij gaan op de terrasstoeltjes zitten en bespreken wat we zullen doen.

Dan komt er een oud krom mannetje aanlopen die ons vraagt wat we willen. Erik verstaat beter Spaans dan ik: Hij vraagt wat we willen drinken! Ah juist, wat aardig! Hij doet zijn restaurant open en 5 minuten later staan twee heerlijke café’s con leche op het tafeltje voor ons. Even later komen ook de drie Engelsen erbij. Het is dus weer een heerlijke pauze.

Met nog 8 km te gaan lopen we het laatste stuk in de zon, met een harde warme wind in de rug, ook nog lichtjes bergaf. We worden in de laatste kilometers als het ware voortgeduwd.

Tenslotte komen we op een asfaltweg als we in de verte ons dorpje zien liggen.

Het bestemmingsdorp is iets groter dan het dorp waar we geslapen hebben. Er zijn hier twee restaurants en een grote herberg van de kerkparochie. In de herberg komen we de bekenden tegen, maar ook enkele nieuwe pelgrims die we nog niet eerder hadden ontmoet. Zoals een Nederlander en een Duitser. Het is een prachtige slaapruimte met een stuk of 7 stapelbedden. Aan de muur kerkelijke schilderingen op de kalkmuur.

Zoals voorspeld gaat het om vier / vijf uur regenen, kort maar heftig. We zijn dus op tijd binnen. ’s Avonds is één van de twee restaurants dicht en dus kiezen we net als alle andere pelgrims het andere. Heerlijke avondmaaltijd met andere pelgrims in dezelfde eetruimte. Heel gezellig, onder het genot van rode wijn en koffie.

Morgen ga ik met Erik een kort stukje lopen naar een dorpje verderop, vanaf waar de bus ons naar Salamanca zal brengen om vervolgens de stad te verkennen. Voor hem de laatste volle dag in Spanje. Woensdagochtend zal Erik weer de bus terug naar Madrid nemen om tegen de avond op het vliegtuig naar NL te stappen.