Dag 6: Berducedo – Grandas de Salime (22 km)

Zaterdag 27 augustus 2022

Het schrijven van deze blog doe ik elk dag om zes uur, maar vandaag lukt me dat pas een uur later. Dan blijkt dat internet / WiFi druk is bezet door anderen, zodat mijn foto’s langzaam kunnen worden gedownload en de redactie traag verloopt. Opstaan doe je met internet.

Ik tel ongeveer 12 pelgrims, allemaal rustige slapers, vanaf zes uur sluipen ze langzaam naar buiten. Daar is het mooi weer. Zon, kleine wolkjes, aangenaam zo vroeg op het terrasje van de herberg waar we een koffie met zoete cake pakken alvorens te vertrekken naar een volgend café na 4 km over een smal paadje door weilanden voor een echt ontbijt.

Eerst stijgen we 100 m en genieten van de prachtige omgeving.

Het is helder en we kunnen in alle richtingen ver kijken, lange kale hellingen met losse stenen en kort gras waar soms jonge bruine koeien grazen. ééntje met zo’n bel om de nek. Aan de bovenkant van de bergtoppen zien we de laatste witte slierten van wolken, die opstijgen vanuit de dalen en uiteindelijk oplossen in de warme blauwe lucht.

Even later stijgen we 175m en komen zo op het hoogste niveau van meer dan 1100m, waar grote witte windmolens staan die gedurende de hele dag te zien blijven.

Dan begint een 7 km lange afdaling tot 200m. Eerst een flauw dalende asfaltweg die we na een kilometer verlaten voor smal pad van hoekige grindstenen op droge klei. Het is prachtig weer en dus tijd voor korte broek en T-shirt en voor mij een hoedje tegen de zon. Erik heeft niks op z’n hoofd. Veel petjes zijn te klein en gewoon niet nodig, vindt hij.

Na een bocht zien we de Duitse Tobi, Pia, Steffi, Nicolas en de Ierse Wes die foto ‘s nemen op een prachtige panorama plek.

Wij gaan natuurlijk ook op de foto met op de achtergrond zo’n 600m lager: een langgerekt stuwmeer.

In de uren die volgen gaan we slingerend naar beneden waar we uiteindelijk bij de stuwdam het water oversteken. Een prachtige tocht. Veel gestopt om zomaar te kijken!

Bij de dam is een groot hotel-café-restaurant waar we met de bekenden en de Engelse Lawrence, die later was vertrokken, op het buitenterras bij elkaar zitten. Ik zie dat iedereen het goed naar de zin heeft. Iedereen is voldaan en er wordt veel gelachen. Leuke mensen die allemaal hun eigen redenen hebben om deze krachttoer te ondernemen. Want het is een pittige reis en vanuit dit terras moet we nog twee uur stijgen naar bijna 400 m hoger.

Na de ensalada mixta en veel water voel ik me weer sterk. We lopen in een flink tempo achter elkaar over de asfaltweg en later over een bospaadje naar het dorpje van bestemming.

Erik en ik hebben een mooie herberg gekozen, mooie slaapplaatsen, schoon sanitair en ik kan de was laten doen, incl. drogen.

Na een korte rust en douche en wat telefoontjes met NL naar het centrum want het is daar feest. Om acht uur kom ik bij de anderen die al aan het eten en de wijn zitten.

Er is bingo op het kerkplein, zeker 100 mensen zitten doodstil met hun bingo kaartje voor zich te luisteren naar de getallen die afgeroepen worden.

Daarna is het dansen, op een podium een zangeres van het blije populaire genre en achter ons een schiettent waar Erik en ik een kleine knuffelpoppetje winnen. Zo leuk, ik deed maar wat, bijna met m’n ogen dicht.

Tot middernacht gedanst, daarna moe en voldaan het bed in. Dit was een van de mooiste dagen in Spanje.