Dag 76: Larceveau – Saint-Jean-Pied-de-Port (16 km)

Zaterdag 17 juni 2017 

In een prachtige gerenoveerde eetkamer van de b&b in Larceveau wordt voor ons het ontbijt geserveerd. Niets ontbreekt en het is ook nog gezellig met Marit als we over Nederland, Lapland en de Camino praten. 

De prachtig gerenoveerde eetkamer van de b&b

Dan vertrekken we. De gastvrouw wil eerst een foto maken van ons, bij de bloemen. 

Marit en ik voor de b&b

Marit en ik gaan zitten en dan meteen ervandoor. Al vrij snel zie ik pelgrims voor en achter me op het pad. De snelheid is behoorlijk hoog. Ik pas me aan. Het wordt vandaag mooi weer, mijn voeten doen het goed en het Franse Baskenland is een genot om doorheen wandelen. Na een paar kilometer komt de trein van pelgrims tot stilstand bij een koffiepunt met picknicktafel. De wolken hangen in deze vroegte nog laag op de berghellingen. Erg gezellig bij de koffie.

Pelgrims rond de picknicktafel

Dan gaan alle pelgrims weer verder en ik merk dat het lopen in groepjes sneller gaat. En wat ook helpt is een stok. Ik gebruik sinds kort een van mijn stokken bij het lopen. Ik had niet gedacht dat ik het prettig zou vinden, maar ik ben eindelijk overtuigd van het nut van de stok voor de pelgrim. Fijn om te weten als ik zondag de Pyreneeën oversteek. 

In Saint-Jean-Le-Vieux gaat iedereen meteen een terrasje opzoeken, en terecht, want we hebben flink doorgestapt en zijn toe aan een verfrissing. Tegenover het terras staat een klein oud kerkje, dus even binnen kijken. Dan valt meteen op dat dit kerkje – en later ook de andere kerkjes in de buurt – een gallerij heeft. Niemand te vinden om dat uit te leggen, in ieder geval laten de bankjes zien dat een aparte groep (vrouwen, kinderen, …?) hier konden zitten. Ik moet dat nog uitzoeken. 

Het oude kerkje in Saint-Jean-Le-Vieux met gallerij 

En dan komen we eindelijk in Saint-Jean-Pied-de-Port waar we ook letterlijk door de poort gaan. Na Vézelay is dit de tweede mijlpaal, het begin van de officiële pelgrimstocht. 

In de poort van Saint-Jean-Pied-de-Port

Ik kan het amper geloven dat dit gelukt is, zomaar naar de Pyreneeën gelopen vanaf mijn voordeur in Berlicum. Het was niet altijd gemakkelijk, het lijf wilde soms niet, af en toe best eenzaam, natuurlijk ook het verlangen naar mijn geliefden, familie en vrienden. Maar het was ook een prachtige tocht, zoveel onvergetelijke beelden op mijn netvlies gekregen en vooral ook bijzondere ontmoetingen met mensen die je anders nooit spreekt, waar je anders niet thuiskomt. En iedereen onderweg zo positief en zo vol begrip. Men wil ook zo graag dat je het naar de zin hebt. Soms hele korte ontmoetingen die heel diep landen, andere keren kom je mensen tegen die je langer lijkt te kennen. Wat een ervaring. Maar we zijn er nog niet. Het tweede deel is nu gedaan. Op naar hoofdstuk drie, te beginnen met morgen: de grootste dagwandeling door de Pyreneeën. 

In het stadje zoek ik mijn slaapplaats in een b&b, doe wat boodschappen en ga ook nog even naar de kapper. Kort, maar toch ook geen millimeterkopje. Het is een mooi stadje. Mijn onderkomen heeft een mooi uitzicht op de Pyreneeën. Morgen zware dag.

Mooi uitzicht vanaf de b&b op de Pyreneeën