Dag 56: Flavignac – La Coquille (29 km)

Zondag 28 mei 2017

Mooie zonnige dag, vroeg in de benen, want een lange wandeling. Francesco laat ik achter me in het pelgrimsverblijf. Het is erg moeilijk communiceren met hem als je geen Spaans spreekt / verstaat. Dus we nemen hartelijk afscheid. Vlakbij Flavignac zijn er opvallend veel klaprozen langs en op de akkers. Ik vraag me af wat de consequenties zijn voor de kwaliteit van het graan als die bloemen massaal worden meegenomen in de oogst.

Veel klaprozen langs de akkers

Het wordt een prachtige wandeling. In een groot dorp, Châlus, stop ik om te lunchen en het toeristenseizoen lijkt hier werkelijk al begonnen. Een grote motorclub luncht met mij mee en ik heb een leuk gesprek met een vrouw die de Camino in september wil lopen. Het is toch altijd een mooi gezicht om zo’n club aan de gang te zien.

Motorclub druk in de weer

Dan wordt het nog een lange loop naar mijn bestemming, La Coquille. Letterlijk betekent dat schelp. De schelp van de Sint-Jacob. In het dorp wordt overal aangekondogd dat men juist hier zo bij de pelgrims is betrokken. Op de route zie ik plots ook nieuwe schelpen verschijnen voor alternatieve tripjes te voet. Ook een aanduiding met een geel/zwart bordje dat op afstand lijkt op de gebruikelijke bewegwijzering van de Camino. Daardoor heb ik zeker een kilometer misgelopen. Dat dubbele, die meerdere opties, zie je ook op de plaatsnaamaanduiding; onder de Franse naam, zie je hier ook de naam in het occitaanse dialect. 

Dubbele plaatsnaamaanduiding

Als ik in La Coquille arriveer is het boven de 30 graden. Mijn water was inmiddels opgeraakt en het was moeilijk om een open horeca te vinden die mij aan water kon helpen. Ik vind de mensen ook niet zo vriendelijk. Voor mijn slaapplaats moest ik nog een paar kilometers ten zuiden van dit dorp zijn, aan het einde van een doodlopend weggetje. 

Doodlopend weggetje richting de chambre d’hôtes

De eigenares, mevrouw Annie, was bereid mij een slaapplaats te verlenen, maar zij kon er niet eerder dan 19.00 uur zijn. Ik mocht alvast in de tuin gaan zitten, had ze me eerder per telefoon verteld. Als ik om kwart over zes in de buurt van het huisje kom, rijdt ze me acherop. Gelukt, nu ben ik op de bestemming aangekomen. Moe, maar vooral uitgedroogd, stap ik het huisje binnen. Na een heerlijke douche, voetmassages en een beetje rust, zit ik aan een overheerlijke maaltijd met een koel glas water en later wijn. Meneer vertelt over het leven in deze omgeving, mevrouw blijft mij maar stimuleren om meer te eten. ’s Avonds val ik voldaan in een diepe slaap.