Zaterdag 10 juni 2023
Het is een beetje fris als ik naar het toiletgebouwtje loop. Binnen zet ik mijn iPhone op groot volume om het nieuws te horen. Als ik weer wegga, staat een Nederlander voor m’n neus die nu ook op de hoogte is van de actualiteit in eigen land. Er zit maar een dun muurtje tussen de wc en douche ruimtes. Het is Gerrit uit Amersfoort en hij is samen met Marianne bezig met hun sabbatical: fietsen door Scandinavië van 30 april tot 1 augustus. Een hele klus; het gaat ze lukken, want het is een leuk stel en de stemming is goed.
Het was een mooie camping met die hutjes aan het water in de zon.
Het wordt helder weer, max. iets boven 20 graden en wat wolkjes. Liever dit dan de Nederlandse tropen, als wandelweer dan. Na een kleine wandeling door kleine bosjes, wandel ik op hoogte langs het meer aan mijn linkerzijde. Het moet wel erg leuk zijn om daar nu! te wonen met uitzicht op het meer.
Rechts weidse weilanden met op een 100+ m. verspreid ook weer de grote houten roodbruine huizen met dakkapelletjes, balkons en veranda’s. In deze tijd heerlijk om daar te wonen, maar er ligt wel een flink pak sneeuw in de winter. Niet alleen koud, maar ook geïsoleerd ben je dan, denk ik.
Dan kom ik in een bos terecht en op een smal paadje ontmoet ik de hoofdbewoners van dit mooie land: muggen.
Hier ben ik niet zo meteen op voorbereid, dus ik stap flink door en sla ondertussen de beestjes van me af. Als ik eenmaal het bos uit ben en ga uitrusten op een bankje aan de weg, zie ik plots een wolkje muggen boven me. Na een paar honderd meter lopen ben ik ze kwijt. Ik heb wel anti-muggen smeersel, maar ik moet ook iets van gaas kopen voor m’n gezicht en handen, zodra het kan.
Ik loop nog vele kilometers op grote afstand van de rivier en het spoor langs de groene weilanden en akkers.
Op zo’n 8 km van m’n bestemming steek ik het spoor over en kom terecht bij de Boda Borg, een groot gebouw waarbinnen allerlei recreatieactiviteiten, conferenties e.d. plaats vinden van april tot oktober.
Ooit gebouwd voor de opvang van mensen met fysieke en psychische problemen, maar te ideologisch en bijna failliet totdat een rijke sponsor er een commerciële invulling aan gaf. En tegenwoordig heb je ook Boda Borg Boston. Voor het gebouw staat een welkombord, naast de achterkant vlaggen van Zweeds roomijs. Dat alles doet mij denken aan een café waar ik wat kan drinken. Nou, niet echt een café, maar wel een soort koffiebar met frisdrank, want chocolade snoepdingen en ijs in de vriezer. De beheerder vertelt mij het verhaal van Boda Borg.
Geen terras, dus ik zit op een stenen trapje buiten als een klas kinderen naar buiten komt rennen: ze gillen en zitten elkaar achterna, zo blij en vrij. Ze hebben een speelweekend hier en nu even pauze. Dat spelen gaat binnen verder, maar ook verderop op de camping ‘Mid Adventure’ waar ik vannacht ga slapen waar ze kunnen zwemmen, in touwen klimmen, etc.
Ik begin aan de laatste km’s en trek de rivier over die hier in een stroomversnelling is veranderd.
Ik koop nog wat in bij de Coop en arriveer bij de camping waar ik eerst langs wat speeltuig in de bomen loop.
Bij de receptie krijg ik de sleutelcode van mijn hut aan het water, het meertje dat me af en toe doet denken aan de IJzeren Man in Vught.
Een leuk verblijf en ik geniet als ik ervoor zit uit te rusten in de zon. Steeds komen er groepjes kinderen langs die kletsnat rillend uit het water komen. Stoer volk, die Zweden!
Jaap loopt de camino 
Plaats een reactie