Dag 7: Gällö (rustdag)

Woensdag 14 juni 2023

Ik voel me een tevreden pelgrim. Ik leef wat sober, wandel alleen, maar heb een rijkdom aan natuur en ontmoet af en toe bijzondere mensen.

De camping is zo mooi gelegen en het is hier zo goed ingericht dat ik maar besloten heb te blijven: een dagje om wat te lopen in de omgeving, kleren te wassen, boodschappen te doen en te lezen.

Ik leer Nikki, de Vlaamse eigenaar en echtgenoot van Petra, een beetje kennen: die man kan alles: niet alleen koken, maar ook op een creatieve manier alles maken van hout. Tegenover de camping is een houtbedrijf daar neemt hij veel hout van af, maar ook van het terrein hier zelf is nog veel bruikbaar hout te oogsten. Tafelbladen van hout met schors eraan, de ombouw van het afvalhoekje buiten, de hutjes met de bedden. Creatieve houtverbindingen zonder spijkers of schroeven, zoals zijn Vikingstoel.

Zelfs in het sanitair gebouw kom je berkjes tegen.

Er werken hier natuurlijk ook enkele Zweden en ook een man die kortgeleden hier op de camping kwam. Het bleek dat hij uit hetzelfde Vlaamse dorp bij Maastricht kwam als Nikki en Petra. Die is inmiddels een jaar gebleven en bouwt nu een eigen huis hier in de buurt.

‘s Middags komt een stel aan met grote rugzak, het zijn Laura en haar man die ik al eerder ontmoette. Bij de supermarkt heb ik even met ze gekletst.

Tegenover deze ICA staat het skolmuseum met herinneringen aan de geschiedenis rond Olav: gesloten. Aan de deurpost hangt een Olavbox waar ik een stempel vindt.

Het dorp Gällö was vlakbij de camping. De wandeling terug door het bos langs het schiereiland, deels over een planken bruggetje/-paadje, maakt het zo onwezenlijk om hier te zijn: ver weg van de wereld waar natuur niet meer telt en waar het oorlog is.

Urenlang heb ik aan het meer gezeten.

Weer kon ik mee-eten in het restaurant van de camping dat open was vanwege mensen van de hout fabriek. Spaghetti bolognese met een toetje van een geel puddinkje met cassisbessen en slagroom: ik voel me koning. Afscheid genomen van Petra en Nikki, daarna nog een hele leuke slaapplaats voor morgen gereserveerd bij Rita, een kunstenares die aan een ander meer verderop woont.