Dag 11: Figeac – Béduer (15 km)

Vrijdag 27 augustus 2021

Dorien is vandaag jarig en ik heb een cadeautje gekocht vóór vertrek in Den Bosch. Een essay in het boekje: ‘Waar ben ik?’ Om over na te denken. Over het leven, over de pelgrimstocht en over waar we met onze planeet mee bezig zijn. Lijkt me wel interessant.

Na een rijk ontbijt met vier Franse pelgrims (twee te voet en twee met de elektrische fiets) zijn we klaar voor vertrek. Ik laat aan Martine een foto zien waar ik op haar verzoek gisteren de kaars aanstak in de kerk van de Zwarte Madonna in Rocamadour. Ik zie dat het veel betekent voor haar.

We verlaten het mooie monument – het is best stil op straat – en steken via de brug de Célé over en al gauw komen we twee andere voetpelgrims tegen die ons er uitlopen op het eerste steile bospad dat ons 150m hoger brengt met een blik op de stad. Het is prachtig weer: zonnig, amper 20 graden en weinig wind.

Vergeleken met de eerste wandeldagen is het landschap ‘vriendelijk’: langzaam golvende weggetjes, geen steile paadjes meer, lieflijke dorpjes.

Halverwege in het dorpje Faycelles komen we terecht bij een bar met een perfect terrasje met schaduw, waar we Rien Berrevoets met een jonge Parisienne ontmoeten. Toeval?! Ik ken hem niet, maar hij heeft in Eindhoven op dezelfde lagere school gezeten (aan de Loeffstraat) en dezelfde middelbare school doorlopen (het EPL, nu Constantijn Huijgenslyceum). Namen van leraren kennen we nog, maar niet van leerlingen. Rien is ongeveer 10 jaar jonger dan ik. Heel bijzonder zo’n gesprek ver weg in Frankrijk. Zij gaan apart verder (Rien slaapt geregeld in zijn tent, hij heeft een flinke rugzak).

Rond het middaguur komen we in een kerkje waar een expositie is van Indonesische schaduwpoppen kunst (wajang).

Onderweg ontmoeting met DE man die de bordjes van de Camino onderhoudt. Erg belangrijk!

Wij vervolgen steeds tussen de bomen een prachtig wandelpad tot aan onze herberg Le Bédigas in Béduer.

Het dorpje zelf is niks an. Het caféterras is pas om 17 uur open, dus we gaan gauw door naar de herberg waar we warm worden ontvangen door Nadia en Philippe. En dan komt het: er is een zwembadje in de tuin naast het huis, met uitzicht op de vallei.

Dorien zit er al snel in, terwijl ik eerst ga wassen en een tukkie ga doen. Daarna een klein welkomstdrankje en aan tafel met ook een derde pelgrim.