Donderdag 26 augustus 2021
Ik heb twee treintickets gekocht per telefoon en dat blijkt een slimme keuze. Want het station in Figeac blijkt een paar maanden geleden afgebrand; het is ‘en construction’ (geen mens te zien) en een onbekende zoals ik moet maar zien hoe en waar je moet zijn voor een kaartje, de trein of de in- of uitgang. Veel vragen als: ‘is dit de trein naar Rocamadour?’ geeft tenslotte redelijk zekerheid over het juiste perron. Waar de mensen zelf hun kaartje kopen? Geen idee.
Het is een mooie treinreis van ongeveer 40 km totdat we eruit gaan bij het stationnetje van Rocamadour. Wij dachten terecht te komen in een massa van toeristen, maar we zijn de enigen die uitstappen. En kijken verloren op het stationspleintje om ons heen en vragen ons af: Wat nu?
Dan blijkt er een smal paadje te zijn met een ongeverfd houten bordje dat naar deze wereldberoemde pelgrimsplaats wijst: 45 minuten lopen.
We hebben een licht dagrugzakje bij ons, dus het wandelingetje kost geen moeite en een klein uur later komen we dan eindelijk in de toeristenmassa terecht.
Het aanliggend dorpje heet L’Hospitalet waar het een enorme drukte van langzaam rijdende auto’s is. Veel lopende toeristen die linksom of rechtsom de weg kiezen naar de grotwoningen en -kerken van Rocamadour. Wij gaan links en dat blijkt een goeie keuze. We dalen langzaam af en zien vanaf de eerste 100 meter al de bekende rotswand verschijnen met de kerktorens en -daken. We blijven foto’s maken want het is toch wel bijzonder.
Afgedaald in de smalle hoofdstraat komen we terecht tussen filerijdende auto’s, veel lopende toeristen en dan natuurlijk ook zo’n treintje met locomotiefje die vanaf de parkeerplaats beneden in het dal naar deze hoofdstraat rijdt. Elke 10 minuten komt er zo’n treintje de hoofdstraat binnen rijden.
Wij gaan eerst wat drinken en eten alvorens vanuit de hoofdstraat de trappen te bestijgen naar de kerken hoger op de helling. We passeren een vrouw van middelbare leeftijd die in zomerjurk op haar knieën tree voor tree naar boven klimt. Boetedoening.
De bekendste kerk is die van de Zwarte Madonna. Hier steken we een kaarsje aan voor Martine, de eigenares van onze gîte in Figeac. Ze had me vijf euro meegegeven om een kaars op te steken. Ook Dorien steekt een kaarsje op, voor haar dochters.
Als we weer buiten komen, beginnen we aan een steil pad met haarspeldbochten waarbij aan het eind van elke bocht een tafereel van de kruisgang te zien is.
Zo komen we weer uit in het dorp waar we weer het pad terugnemen naar het stationnetje voor de trein terug naar Figeac. Prachtige dag, mooi weer
Jaap loopt de camino 
Prachtige foto’s!!
LikeLike