Dag 4: Tineo – Borres (16 km)

Donderdag 25 augustus 2022

Het gaat vandaag regenen. Daaarom moet ik nog twee dingen aanschaffen: een plastic hoesje voor mijn iPhone dat ik kan kopen in het hotel en een beschermzak voor om mijn rugzak die ze in een winkel vlakbij verkopen, maar pas om half tien open is. Dus lekker aan de koffie in een barretje, waar we ook nog de Duitse pelgrims Pia en Steffi tegenkomen. Die zien we vanavond ook weer terug, kort gesprek want ze gaan ervandoor met Wesley, een Ier, en Nicolas.

De beschermzak is goed herkenbaar met de gele pelgrimsschelp en Santiago er op geschreven.

Dan gaan we eindelijk ook op weg. Het regent licht. In het stadje stijgt het pad meteen en verdwijnt tussen de bomen waardoor de regendruppels hun kracht verliezen; beter hier dan in de regen op het open veld.

Een stevige klim die 5 km aanhoudt.

Na het hoogste punt volgt nog een winderig pad in open gebied langs weilanden met koeien. Een trekker komt ons tegemoet en we hebben geen ruimte om aan de kant te gaan. Hier zijn boeren met trekkers heel aardig en hij rijdt een flink stuk achteruit tot de eerste afslag komt, zodat we weer vrij verder kunnen lopen.

Een paar km verderop staat aan de rand van een klein dorpje een gebouwtje dat dienst deed als washok voor de lokale bewoners. Nu kunnen we daar schuilen en vooral uitrusten.

Het regent weer harder, als we eindelijk in een gehucht met een groot café/restaurant arriveren. Er staan veel auto’s voor de deur. Binnen is een bar en is het een drukte van jewelste met veel ouderen die allemaal door elkaar heen praten en er opperbest uitzien voor dit feestelijk weerzien.

Achter is een grote ruimte met lange eettafels waar uiteindelijk wel 80 gepensioneerden gaan zitten om te genieten van de lunch en bij te praten. Wat een organisatie vraagt dat! Zo leuk om dat te aanschouwen! Iedereen is blij.

Wij kunnen bij de bar eten: heerlijke soep en dan specialiteit van de streek aardappeltjes jus en tong van één of ander rund.

Als we weer buiten staan, lijkt het wat op te klaren, nog maar twee kilometers te gaan.

De herberg ‘La Montera’ staat in een klein gehucht en valt van verre op door de fel oranje kleur.

We worden ontvangen door Isabel, een stoere Spaanse van 50 die ons inschrijft en de slaapplaatsen laat zien. Een ruime kamer met vijf stapelbedden en een keukentje.

Na wat rust gaan we naar het barretje op 50 m. Dat is een goed idee want het wordt een erg gezellige avond met uiteindelijk acht pelgrims. Veel gelachen, maar ook wat diepere gesprekken over hoe iedereen met zijn leven bezig is. En met z’n allen aan de soep en tortilla met brood. We hebben ons verzameld in een app-groep zodat we wel in contact blijven onderweg. Terug in de herberg wordt het gauw stil.