Maandag 14 maart 2022
De weersverwachting is regen. Niet vandaag, maar morgen gaat het regenen zeg ik tegen mijn Fransen vrienden. Gelukkig blijft het de hele dag droog. Manolito heeft koffie gezet en zoete broodjes klaargezet. Lekker ontbijt, maar ik drink teveel koffie en dat valt niet goed. Met een beetje opgeblazen buik ga ik weg. We gaan er vandoor en Mano zwaait ons uit.
Als we het dorp uit lopen, passeren we een berg grond die uit de mijn is gekomen. Diepe erosiegeulen zijn er in ontstaan, geen vegetatie er op.
Er is geen plan van het dorp om er wat mee te doen anders dan de grond om de mijn heen te gooien. Dat maakt de omgeving wel wat triest. De mijn is niet meer in gebruik.
Het is nog steeds wel fris, want de zon laat zich weinig zien. Het is niet erg helder. Na een uurtje lopen, naderen we het eerste dorp, maar daarvoor moeten we eerst een steile klim maken.
Helemaal leeg kom ik boven aan in het dorp en voel me ook wat misselijk. Het dorpje is vrij stil. We kopen iets bij de bakker. Er is geen goed café of restaurant en gaan dan maar door naar het volgende dorp, zo’n vijf kilometer verder, helemaal weer beneden. Na een paar kilometer blijkt dat Anne haar wandelstokken is vergeten. Best duur maar ze laat het maar zo.
In het volgende dorp is een warm café- restaurant, een grote ruimte met veel oude mannen van mijn leeftijd, vrouwen achter de bar en een trieste dorpslieveling, de dorpsgek, die de weg kwijt is en iedereen lastig valt. We bestellen een overheerlijke salade voor vier mensen. Erg lekker en niet zo zwaar op de maag (koffie drink ik al niet meer!)
We blijven best lang want we hebben het gezellig met zijn vieren. Het vervolgtraject gaat over een kilometersbrede vlakte waar vooral amandelbomen en olijfbomen geteeld worden.
Dat kost wel weer veel water en om alles te irrigeren hebben ze een echte waterdienst opgezet. Ook zien we nieuw aangelegde bassins die nog vrijwel leeg zijn.
Op enkele kilometers van Guadix, worden de hellingen van de omringende heuvels geler en roder van kleur en brokkeliger van vorm: een slappe zandsteen die voortdurend verder wegspoelt, lijkt het wel.
Boven het stadje (20.000 inw) hangt een mist met een geel, soms oranje gloed. Het kasteel en de kathedraal zijn van afstand amper te zien.
Het Franse stel blijft in een hotel, Joceline en ik gaan naar een hostel: goed maar een beetje vies en goedkope enkele kamers. ’s Avonds weer met z’n vieren gegeten in een restaurantje en dan slapen.
Ik lees nog op het nieuws dat de voorjaarsbuien hier een beetje uitblijven en dat men blij is met de storm, ze heet Celia. Die blaast fijnstof uit de Sahara naar hier. Voorlopig is het nog droog, maar het kan soms al hard waaien. Meer naar het westen, richting Sevilla veel regen,
Ik ben benieuwd naar wat er komen gaat.
Jaap loopt de camino 
Hoi Jaap en medevolgers. Kreeg gisteren het trieste bericht dat Joop Geijzen zeer ernstige vorm van longkanker heeft en dat het snel gaat. Dus Jaap zou jij af en toe een kaarsje willen laten branden. Het helpt altijd een beetje.
Doei Martin en Jeanne
LikeLike
Hoi! Eigenlijk wou ik het hebben over Jaap, dat ie zich een oude man vindt (….grote ruimte met veel oude mannen van mijn leeftijd, ….). Niet doen, Jaap, je levert een sportieve prestatie waar veel jonge mannen nog een puntje aan kunnen zuigen!
Of over die geel, oranje, rode stofwolk afkomstig van de Sahara. Die was gisteren (16 maart) bij ons. Voorspeld was 18 graden en hele dag zo’n, maar het werd helaas maar 13 hgraden en geen zon te zien. Wel een gelige, oranje lucht.
Maar dan lees ik in de reactie van Martin over Joop. Ja dan ben ik even met stomheid geslagen en staat alles stil. Wat verschrikkelijk. Ik hoop dat het hem ondanks alles toch nog goed (zo goed als kan in die omstandigheden) gaat.
Groet! Elly
LikeLike