Dag 31: Galisteo – Oliva de Plasencia (29 km)

Vrijdag 8 april 2022

De hostel beheerder had om 7 uur ontbijt, zei hij, maar ik kwam voor niks het café binnen, want er was alleen maar koffie met wat slappe cakejes. Gelukkig zijn de volgende dorpen niet ver weg en kan ik om 10 uur wel terecht in een café-restaurant.

Zo is het nog donker als ik de eerste stappen zet langs de vestingmuur en vervolgens het dorp uitloop.

Het reliëf is niet spannend, zwak golvend, bijna vlak, allemaal weiland, kleine bosjes bij de beekjes, ook zie ik maïsstengels van het vorige seizoen.

Opvallend zijn de grote gebouwen, waarschijnlijk stallen of pakhuizen, die verspreid in het landschap staan.

Langs de weg in de berm groeien prachtige bloemen, daar achter weiland met af en toe wat bulten van granieten rotsblokken. Dat het over het geheel een droog gebied is, leid ik af uit de cactusplanten die het hier goed doen.

In het eerste dorpje is het nog heel stil. Een uur later is het volgende dorp wakker en levendig. En er zijn een paar eetcafeetjes open. Heerlijk tortilla met wat brood en koffie, later eet ik buiten nog mijn eigen dingen zoals banaan en yoghurt. Ik ben weer helemaal aangesterkt.

Als ik het dorpje uitloop, kom ik in een soort volkstuin gebiedje terecht, wel permanent bewoond, maar met krakkemikkige huisjes, afgrenzingen van ijzerdraad, betonijzer, golfplaat en bed-onderstellen. Veel huisdieren die een hoop kabaal maken, vooral hanen en honden. Maar ook grotere dieren, zoals paarden en geitjes.

Er volgen mooie lange wandelingen door open gebied met hier en daar een woning, boeren zijn met hun trekker bezig op het land, achter de stenen muurtjes grazen in alle rust bruine of zwarte koeien.

Wanneer ik een asfaltweg bereik, kom ik een met hagel beschoten bord voor de pelgrimwandelaar tegen. Ik ben gewaarschuwd!

Daarna ga ik van de autoweg af en volg een steil paadje naar omhoog en kom in een heerlijke wandelomgeving, vrijwel vlak. Overal weiland met margrieten, paardebloemen, brem en roze struiken. Hier wil je graag picknicken. Ook hier weer veel muurtjes van gestapelde stenen. Wanneer zouden die hier gebouwd zijn? Vroeger was het klimaat misschien beter geschikt om hier te verblijven, wat te verbouwen en beesten te houden.

Zo’n 6 km voor de eindbestemming kom ik op een asfaltweg richting de herberg. De Camino gaat echter een andere kant op. Dus ik zou veel moeten omlopen. Maar een paar Spanjaarden hadden mij verteld dat je de herbergier kon bellen; die zou je dan even ophalen. Dus ik bellen in mijn beste Spaans. Allerlei redenen hoorde ik waarom dat niet kon doorgaan, eindigend met de mededeling dat de chauffeur ziek was en met koorts (fiebre) op bed lag. Juist ja.

Dus toch nog even anderhalf uur eraan vastgeplakt over het asfalt, links lopend, soms over de smalle berm. Het dorpje stelt weinig voor, de herberg is een verborgen oud monumentje. De straten zijn verlaten om vijf uur ’s middags: een enge stilte. Alleen wat oude mensen.

Na inschrijving, betaling en stempel in m’n boekje installeer ik me. Kort daarna komen ook de Engelse pelgrims Kevin, Richard en Mike. Ze zijn uitgeput. Verder geen bezoekers hier. Met hen ga ik wat drinken en later ook eten in het enige restaurant aan de rand van het dorp. Ik voel me een beetje moe, maar sterk voor morgen.