Dag 15: Redondela – Pontevedra (18,5 km)

Maandag 24 juni 2019

Als we om 07:00 uur de buitendeur van onze Albergue Santiago Apostol willen openen, ligt er buiten op de grond een pelgrima tegenaan te slapen. We staan meteen met onze voeten in plakkerig opgedroogd bier en schoppen een flesje om. Ze ligt onder haar regenjas tegen haar rugzak te slapen. We lopen langzaam door, ze is nogal verward, doordat we haar zo plotseling gewekt hebben. Waarschijnlijk is ze te laat aangekomen gisteravond. Niemand heeft haar blijkbaar gehoord. De nachten zijn niet koud, dus het zal wel meevallen; een goeie les voor haar.

We gaan ontbijten in een restaurantje op 50m van de herberg. Om 07:00 zou er ontbijt zijn, maar het is nog maar net opengegaan. Het personeel is nog niet echt wakker, we zijn ongeduldig dus we zijn een beetje kribbig.

Het is bewolkt en een beetje fris. Het wordt een mooie wandeling vandaag.

Eerst een heuvel met af en toe een pittige helling, brede zandpaden door bos, soms een dorpje en vooral ook kleine land- en tuinbouwakkertjes op flanken van het glooiend landschap. Af en toe kraampjes voor een pelgrimsstempel, steentjes met een caminoschelp er op of gele pijltjes. Ook kindertjes die voor een paar centen kersen en pruimen verkopen. Voor een schelpenwand laten we een foto maken. We moesten uit elkaar gaan staan om de wand te laten zien, dus we staan er een beetje verloren bij..

We pauzeren weinig en kort en maken snel veel kilometers. We hebben goeie voeten en we lachen veel. Het is een prachtige wandeldag.

We raken nu echt van de kust af. Steeds meer het binnenland in en af en toe langs de snelwegen.

Op 4 km voor de bestemming in Pontevedra stoppen we bij een bar/kruideniertje voor een kofie, broodjes en kersen. We kletsen gezellig met Brazilianen en oude Franse mannen (anciens combattants) en anderen die langskomen op deze lokatie langs de weg in het dorp.

Na deze lunch gaan we door en passeren een oude brug.

We komen bij de eerste goedkoopste herberg waar een enorme rij voor de deur staat. Hij is net opengegaan om 13.00 uur, er zijn tachtig slaapplaatsen en ik zie een rij van minstens 50 pelgrims. We besluiten om verder te lopen naar de herberg Aloxa, een beetje van route.

Het blijkt een goede keuze: door de ruime indeling van de stapelbedden voelen we ons relaxed als we op bed liggen na een douche. Leuke mensen in andere bedden uit Oostenrijk, Japan en Italië (op de foto: Nicolien en de Italiaanse Arthuro).

We ontmoeten ook een Uruguayaans gezin, ouders met twee schattige kleine kindertjes die dagelijks korte afstanden lopen. En meneer Koe-Ni-O uit Tokio die met de fiets pelgrimstocht onderneemt. Hij kent Nederland en is er al geweest: schilderijen van Van Gogh, molens van Kinderdijk en tulpen van de Keukenhof. Goed uitgerust na wederom een mooie dag dichter bij Santiago.