Dag 9: Bilbao (rustdag 2)

Zaterdag 22 juni 2018

Op mijn geplande vrije dag in Bilbao krijg ik bezoek van Dorien die zojuist de Camino Via de la Plata heeft gelopen. Vanaf Malaga aan de Middellandse Zee heeft ze zo’n 1250 km gelopen tot aan Santiago de Compostela en vervolgens doorgebust tot Finisterre aan die andere zee. Enorme uitdaging, dwars door Spanje. Gelukkig heeft ze goed weer gehad, want deze dagen is de temperatuur steeds 35 – 40 graden (Cordoba) en dan is de provincie Extremadura niet de plek waar je moet zijn. Nu komt ze met de bus langs Bilbao om daarna ook verder per bus door te gaan naar Nederland. Ook ik heb gemerkt dat de bus een prima of beter alternatief is voor het vliegtuig.

De mooiste attractie van Bilbao blijft toch het Guggenheim-museum, een prachtig modern gebouw dat in alles doet denken aan boten, hoge golven van water dat steeds in beweging is doordat de weerkaatsing van het zonlicht voortdurend veranderd. En dan die grote spin aan de rivier en de enorme bloemenpoes aan de voorkant. Daar gaan we dan ook heen.

De spin

Bloemenpoes

Maar het museum heeft ook van binnen goed uitgepakt. In het hoofdgebouw heeft zich een monster van doek en plastic geïnstalleerd die zijn lange tentakels in de verste hoeken heeft weggestopt. Een volledige foto is onmogelijk, dan maar een impressie.

Impressie van het monster van Guggenheim

De uitgebreide tentoonstelling van de werken van Marc Chagall (1885-1983) is een prachtige verrassing. Ik heb nog nooit zoveel werken van hem bij elkaar gezien. Ook was onze vriend Wei-Wei weer aanwezig met zijn fotoserie waarin hij een waardevolle urn van het X-dynastie laat vallen. Ik maak een foto en krijg te horen dat dat niet mag.

Wei-Wei fotoserie

In Bilbao was het net als elk jaar regenboogweekend / gay-parade. Dat is in Spanje niet zo georganiseerd, alles loopt een beetje door elkaar. Er was een klein groepje regenboogmensen met spandoeken aan het demonstreren voor het stadhuis, er was een demonstratie tegen stierenvechten (bullfight = bullshit) en langs de rivier was een bekende Spanjaard met pruik in een roze pakje aan het zingen op een podium voor enthousiaste uit-de-kast-komers. In de straatjes hingen nog regenboogslingers, maar de ambiance van een gay-parade zoals wij die kennen was er niet.

Nee, Bilbao is een stad voor toeristen en pelgrims die zich op de terrassen, in de cafés en restaurants te goed doen aan de pinxto’s, bier en wijn. Maar uiteindelijk zijn we beland in de oude stad in ‘El mundo sin gluten’ en even later nog in een restaurant waar we genieten van een maaltijdsalade, Italiaanse pasta en een gerecht met linzen. En heerlijke wijn. Na zo’n toeristenuitstapje voel ik weer de grote behoefte om morgen weer verder te gaan met de Camino.