Dag 3: San Sebastián – Zarautz (22 km)

Zondag 17 juni 2018

Elke ochtend schijnt hier te beginnen met een mistige motregen, niet koud maar net vervelend genoeg om kletsnat te worden. Mijn nieuwe regenjack ventileert wel, maar kan niet voorkomen dat ik in die jas transpireer. Nat dus, van binnen en van buiten. Daarom doe ik maar net als Thomas, gewoon in T-shirt met een hoes om de rugzak en verder: laat de regen maar vallen. Later op de ochtend klaart het gelukkig weer op.

Baai net buiten San Sebastián

Thomas vertelt mij waarom hij een paar jaar geleden is begonnen met de Camino. Hij zat toen in een persoonlijke crisis. Niet alleen door een te lang uitgestelde scheiding, maar ook door zijn werk als arts. Moeilijke job: kinderarts. Sterfgevallen zijn in een langjarige praktijk onvermijdelijk, maar ze blijven je wel bij. Indrukwekkende verhalen. Om zichzelf weer terug te vinden, besloot hij de Camino te lopen, een paar jaar geleden. Daarna werd hij er aan verslaafd, vertelde hij, en ik begrijp dat. Niet alleen de wandeltocht, maar ook de onderlinge verbondenheid werkt helend.

Onderweg komen we steeds meer pelgrims tegen, ook zij worstelen met het slechte weer.

Medepelgrims die worstelen met het slechte weer

Het is toch wel weer een zware dag zonder dorpen en eet-/drinkgelegenheden. Thomas noemt het landschap Oostenrijk aan Zee. Daar doet het zeker aan denken.

Oostenrijk aan zee

Dan klaart het weer steeds meer op. We komen nog een Duitser tegen die plaatselijk voor een maand aan het werk is voor het moederbedrijf in Duitsland. De tijdelijke huisvesting van de man is paradijselijk. Een mooie villa aan de pelgrimsweg die uitkijkt over de Golf van Biskaje. We lopen door en komen dan een man tegen uit Bretagne. In zijn blootje met de rugzak op de blote rug. Dat had ik nog niet meegemaakt. Toch maar een foto van deze blote Breton.

Blote Breton

Als we aan de lange stenige glibberige afdaling beginnen, merken we snel dat je je goed moet concentreren bij elke stap die je zet. Om je heen kijken, doe je stilstaand. Thomas vergeet dat een keer en valt hard naar voren op z’n knie en elleboog. Veel bloed en schaafwonden (veel nieuwe Duitse scheldwoorden geleerd), maar gelukkig niets gebroken. Als hij eindelijk weer verder loopt, nogmaals volop met de schoenen in een modderplas. Pittige momenten.

Glibberig stenenpad

In Orio aangekomen op 6 km van de eindbestemming, nemen we vlakbij de haven een heerlijke koffie met pinxto’s.

Koffie met pinxto’s

We vervolgen nog een paar kilometers de route en dan neem ik afscheid van Thomas. Hij gaat naar Zarautz-stad. Ik ga op bezoek bij mijn zusje en man op de camping in de buurt. Een heel gezellige avond natuurlijk. Vanaf de caravan zien we de zon ondergaan. Prachtige dag weer en nu in een heerlijk bed in de caravan.

Zonsondergang vanaf de camping