Donderdag 22 juni 2017
Als ik vroeg in de ochtend vertrek, hoor ik het klepperende geluid van ooievaars. Ze wonen boven in de toren van de oude kerk in het stadje, tegenover de herberg.
Ooievaars in de toren van de oude kerk
Dan gaan we eindelijk de brug, ‘la puente’, over. De brug die de koningin, de vrouw van Koning Alfons I, in de 12e eeuw heeft laten bouwen over de Rio Arga.
De brug van Puente La Reina
In de eerste kilometers loop ik door zacht golvend gebied van korenvelden en wijngaarden, afgewisseld met stroken van bomen en struiken. Die afwisseling tussen groen en geel onder een felblauwe hemel maakt het geheel een genot om te zien. En dan natuurlijk zo’n antiek dorpje op een heuvel.
Antiek dorpje op een heuvel
Het dorpje – Cirauqui – is een klein gehucht met steile straatjes waar ik een welverdiende drinkrustpauze neem. De Friezen kom ik weer tegen. Dit is hun laatste dag van de Camino. Zij hadden een week uitgetrokken om dit gedeelte te lopen. Volgende maand doen ze mee aan de Nijmeegse Vierdaagse.
Grote delen van de route volgen we paadjes die in de Romeinse tijd zijn ontstaan / gemaakt. Compleet met kleine bruggetjes over lastige waterstroompjes. Een hele serie ervan is verstevigd en gerenoveerd, heel mooi gedaan!
Opgeknapte Romeinse brug
Een moderne versie van een stenen boogconstructie zien we als we onder een autosnelweg door lopen. Ook prachtig uitgevoerd.
Mooie moderne stenen boogconstructie onder de autosnelweg
We komen in een voorstadje van Estella terecht bij een paar kindertjes die onder een boom bij een speeltuintje drank, ijsblokjes en snoepgoed willen verkopen aan passerende pelgrims. Zo lief. Natuurlijk gaan de Friezen en ik er even pauzeren en kopen wat.
Kindertjes die wat eten en drinken willen verkopen aan passerende pelgrims
Hierna neem ik afscheid van Herke en Mieke; ik zal ze niet meer zien en wens ze veel sterkte met de Vierdaagse. We hebben nog veel gepraat over afscheid nemen van dierbaren en over het belang om daarbij alles gezegd te hebben en open te zijn.
Even later kom ik toch wel vermoeid Estella binnen wandelen, ik herken de straatjes van twee jaar eerder toen ik hier was. Ik ga logeren in een hostel, een soort jeugdherberg, maar dan voor alle leeftijden. De stapelbedden zijn hier verborgen in bedstees. Elke bedstee heeft een eigen gordijntje. Zeer praktisch. ’s Avonds gezellig een pelgrimsmenu gegeten met twee Duitse pelgrims: Markus en Martine. Markus noemt mij Jacobus; twee apostelen dus. Zij zijn beide, onafhankelijk van elkaar, vanuit Duitsland komen lopen met bestemming Santiago. Leuke Leute. Wel, das war’s für heute.
Jaap loopt de camino 
Plaats een reactie