Vrijdag 28 april 2017
De Maison de Notre Dame en l’Isle is een nonnenklooster waar pelgrims onderdak kunnen krijgen tegen geringe vergoeding. Een groot deel van de gebouwen worden niet gebruikt. ’s Morgens is het leeg in de grote keuken waar we ontbijten.
Lege eetzaal in de keuken
In Troyes halen we onze lunch, sandwich-stokbrood met ham en kaas, en gaan op weg. Nog steeds is het droog weer, wel een koude wind en ’s middags een doorbrekend zonnetje. De architectuur verandert langzaam, nog steeds veel hout in de gebouwen, maar hoge schoorstenen.
Veranderende architectuur met hoge schoorstenen
Als we vlakbij de bestemming aankomen, worden de dorpen steeds stiller. In een Rue des Cafés slechts een klein barretje. Iets verder een opvallend schooltje. Op de foto staat links op het gebouw: école des filles (meisjesschool), rechts staat école des garcons (jongensschool). Bijzonder opvallend is de scheidingsmuur op het schoolplein.
Gescheiden schoolplein voor jongens en meisjes
Op de Le Clos Poli worden we zeer welkom geheten, een kleine beweeglijke maar zeer correcte vrouw laat ons de b&b zien met duidelijke trots. Ze heeft een grote hond, een soort Sint Bernard, en die heet ‘Gangster’ (uitgesproken op z’n Frans). Ze biedt aan om ons die avond naar een restaurant te rijden en ook weer op te halen. Het restaurant is 6 km verder, wordt gerund door een Chinees die mij aan ‘Kuifje in China’ doet denken. Komt samenzweerderig, in gebukte houding naar ons toe en vraagt op fluistertoon wat we willen eten. Naast houder van het restaurant, is hij ook verantwoordelijk voor het postkantoor, kruidenier en kiosk. Alles in hetzelfde huisje van het verlaten dorp. Na het eten worden we weer opgehaald (achterin likt de hond ‘Gangster’ Maurice over z’n gezicht) en komen in een goed verwarmde b&b met de houtkachel op stand 6. Wat een luxe!
Jaap loopt de camino 
Plaats een reactie