Dag 6: Grijó – Porto (26,5 km)

Zaterdag 15 juni 2019

We hebben een kort ontbijt in de keuken. Juan komt erbij zitten, neemt hevig afscheid van ons. We hebben met hem te doen. Maar als we willen vertrekken, begint hij ineens om geld te bedelen. Zo wordt hij ongeloofwaardig. Is deze bedelaar wel de stoere pelgrim of hobbelt hij mee met de caminogangers om gratis te kunnen mee-eten en slapen? Marga geeft hem een euro.

De Aussies slapen nog als we gaan. Koffie krijgen we al binnen 1 km in een barretje. We lopen het stadje uit, met z’n drieën achter elkaar. Nicolien heeft de oude zooltjes weer in de wandelschoenen. Zodra we het bos inlopen, gaat het pad omhoog. Het is een oude Romeinse weg met grote granieten stenen op de bodem met zo nu en dan aan weerszijden muurtjes van hetzelfde materiaal.

In Gaia stoppen we in een koffiehuis voor een koffie en drie cakes van bruin, noten en geel. Dan volgt een lange wandeling langs de grote drukke verkeersweg naar Porto. En plots staan we op de brug, de Ponte da Arrábida over de Douro-rivier.

Met een mooie zon boven de stad komen we terecht in een mooie stad die bruist van energie en in het oude centrum wordt overlopen met toeristen. Lange rij voor de kathedraal; we gaan eerst maar eens langs bij de Officia de Turismo voor wat info over stad en de lokatie van onze bestemming, de slaapplaats bij de diaconessen. Porto ligt op lange en soms steile hellingen en dat maakt de laatste kilometer van stijgen en dalen best zwaar.

Eindelijk komen we aan bij het grote gebouw van de diaconessen waar we aan het einde van een grote ontvangsthal, ons melden. De slaapplaatsen bevinden zich achter dit grote gebouw langs een enorme helling van een Douro-zijrivier. Een leuk bescheiden huisje waar – onverwacht eigenlijk – een boven en een benedenetage blijkt te zijn. Wij installeren ons beneden.

We gaan na het douchen en wassen meteen het stadje in. Zo gauw mogelijk afdalen naar het rivierniveau en dan richting de oude stad. Onderweg zien we ons huisje vanuit een andere hoek

We eten en drinken op verschillende terrasjes. Leuke gesprekken met allerlei mensen, zoals met twee Finse pelgrims die wij hebben kunnen tippen voor onze slaapplaats; zij gaan er ook naar toe en later horen we dat ze daar ook kunnen gaan slapen. Terwijl Nicolien en Marga in hartje centrum aan de kade vermoeid neerzakken, krijg ik het gekke idee om de oude wereldberoemde boekenwinkel van Lello & Irmão te bezoeken.

Een km lopen, dan in de rij voor een kaartje, dan in de rij om naar binnen te gaan. Maar zo de moeite waard! Bijzonder interieur van houtsnijwerk rond de trappen en langs de boekenkasten en aan het plafond.

Ik ga weer terug naar Marga en Nicolien die al die tijd ‘niet hebben bewogen’. Langs de kade en in de buurten is op deze zaterdagavond veel te doen: er staan muziektenten, er zijn bierfeesten, lokale muziekuitvoeringen. Weer terug in ons huisje blijkt een vierde pelgrim, een Aziatische, zich bij ons te voegen. We gaan uiteindelijk vroeg slapen…