Dag 82: Estella – Torres del Río (30 km)

Vrijdag 23 juni 2017

Vroeg vertrekken, want heet en ver vandaag. Door de oude stad, snel stijgend kom ik bij de beroemde plek waar je water en rode wijn uit de muur kunt tappen. Vlakbij is ook het wijnmuseum, dus commercieel handig bijeengeplaatst. Er is zelfs een heiligen-verhaal bij bedacht. Ik kijk het eens aan, geen versterkende wijn of water voor mij, ik vertrouw nu volledig op mijn eigen kracht.

De beroemde plek in Estella waar je water en wijn uit de muur kunt tappen 

Veel open land onder een zon die steeds warmer wordt. Langzaam slingeren de paadjes zich naar boven. Graan staat er goed bij. 

Graan staat er goed bij

De grond krijgt een rode kleur en het hele landschap smeekt om regenwater. Eindelijk komen we gelukkig op een schaduwplek waar we drank en eten kunnen kopen. Met Bob Marley muziek op de achtergrond geniet ik van twee cola’s en een banaan. Marcus zit zich te verdiepen in een broodje gezond aan het tafeltje op de voorgrond.

Schaduwplek met drank en eten

En dan toch maar door, want ik ben nog lang niet op de helft. Een pittige trip, sommigen hebben het hier opgegeven. Zo zie ik voor mij een stel waarvan hij ook nog haar rugzak draagt. Zij strompelt er achter aan. Anderen laten een schoen achter.

Een achtergelaten schoen

Weer verder komen we om 1 uur aan in Los Arcos. Veel pelgrims besluiten ter plaatse om niet verder te gaan vanwege de hitte. Ik loop verder met de Argentijnse geologe die haar rugzak heeft laten brengen naar Torres del Río en dat ligt nog 8 km verder. Dat worden in de brandende zon de zwaarste uren. Vooral, omdat mijn medepelgrim erg langzaam gaat lopen en de bomen vrijwel verdwenen zijn. Geen schaduw meer dus. Uiteindelijk geraken we in Sansol waar een bar is en iets later in Torres del Rio waar ik weer kies voor een hostel (annex restaurant). 

Uitzicht op Sansol, vanuit de hostel in Torres del Río

Moe, zeker, maar ook blij met de prestatie van 30 km, ga ik even rusten, douchen, kleren wassen en ’s avonds eet ik met de Argentijnse, Mariana Camino. Dat is werkelijk haar achternaam. Ja, vertelt ze, iedere keer als mensen zeggen: ‘buen camino’, zeg ik van harte: ‘dank je wel voor dit persoonlijke compliment’.