Vrijdag 21 april 2017
Uitgestrekte vlaktes voor landbouw, geen dorpen, amper bomen. Ook geen mogelijkheden om de symbolen voor de camino-route goed aan te geven. Grote witte vlaktes.
Net de woestijn
We verdwalen nogal eens, maar dat is niet zo erg. Want al gauw krijgen we de contouren van de grote stad te zien. En vooral ook de eerste vage beelden van de kathedraal van Reims aan de horizon.
Na een lange wandeling door de voorstadjes en het historisch centrum, komen we aan bij die machtig mooie kathedraal van Reims. Je blijft maar kijken, mond open. En het contrast met het beeld van die ochtend in de ‘woestijn’.
De mooie kathedraal van Reims
Na onze rondgang in de kerk, gaat bij de ingang een mevrouw zich installeren met een tafel, papieren paperassen, een beeldje van een pelgrim en een tas vol informtiemateriaal.
Warm ontvangst voor pelgrims
Door haar worden we welkom geheten in het mooie Reims, ze is onder de indruk van die grote kerels, wij krijgen de mooie stempel in ons boekje en ze regelt voor ons een slaapplaats in het Centre International de Séjour (CIS: aan te bevelen jeugdherberg). Dan maak ik mijn bezoek aan de kathedraal af met een kaarsje voor Karin.
Kaarsje voor Karin
De CIS bevalt ons prima. ’s Middags ga ik nog even de stad in en even terug om de wereldberoemde glas in loodramen van Chagall te bewonderen. Met die typische blauwe kleur van zijn schilderijen.
De wereldberoemde glas in loodramen van Chagall
’s Avonds gaan Maurice en ik nog lekker eten in een oude brouwerij, zon wordt iets minder maar de hele dag prachtig weer gehad. Nog steeds een goede conditie van body en mind.
Jaap loopt de camino 
Wat een prachtige blauwe luchten zeg!!!( staat mooi met je blauwe bodywarmer) 🙂 Die zijn hier ver te zoeken. Fijn dat je een “wandelmaat” hebt op dit moment. Een kaarsje voor Karin in de kathedraal, mooi gebaar. Dat body en mind samen gaan is belangrijk. We blijven je volgen. Liefs uit Asten XX
LikeLike
Hee die Jaap,
Tot nu toe heb ik alleen maar in stille bewondering je verslagen gelezen, de foto’s maken dat het verbeelden eenvoudiger wordt. Ik merk dat ik naar je berichtjes uit kijk; waar zou hij zijn, wat is vandaag weer “op zijn pad” gekomen en hoe gaat het met de gezondheid? het is niet alleen boeiend maar het voelt bijna als een voorrecht “mee te mogen wandelen” zeker als ik me realiseer dat ; al zou ik het willen, mijn gezondheid dat niet meer toelaat en ik me daarnaast afvraag of ik er de kracht en het doorzettingsvermogen voor zou hebben. Met andere woorden; respect en bewondering. Ik hoop je te mogen blijven volgen tot je aankomst in Santiago. De eerste week van juni rijdt ik weer met de vrachtwagen naar Barcelona om de oversteek naar Mallorca te maken ( dat doe ik 6 x per jaar) in gedachten zie ik mezelf de pyreneen opklimmen en jou daar ergens op een parkeerplaats op een bankje jouw lunch nuttigen, en ik die dan met peperkoek of krentenbrood (applecrumble van Ellen) achter je sta en je even in het echt kan zien en spreken, en je te verrassen met deze Hollandse lekkernijen. (of zoiets) wat zou dat leuk zijn maar waarschijnijk onmogelijk omdat jij ergens in het zuid westen de grens met spanje overgaat. Hoe dan ook het is een leuke gedachte. Ik wens je veel wandelplezier en hoop dat het weer meewerkt om deze bijzondere reis aangenaam te laten verlopen.
Groet Marina
LikeGeliked door 1 persoon