Dag 5: Deba – Markina-Xemein (21 km)

Dinsdag 19 juni 2018

Het voelt als zo’n voorrecht om ’s morgens te kunnen douchen, je spieren los te maken, je spullen te pakken om weer de bergen in te trekken. Ik geniet van deze tocht, hoe zwaar deze ook is. Met mijn drie Duitse kameraden ga ik eerst ontbijten en gaan op weg, het spoor over.

Spoorstationnetje

Na de spoorwegovergang stijgen we al snel. Het is niet koud, maar de miezer wordt motregen en echte regen, veel variatie in hellingen en dat is zwaar in dit weer. Meestal in het bos, weinig vergezichten, ik blijf achter in het langzame tempo van Ingo, een sterke geest, maar teveel massa om mee te sjouwen. Thomas en Volker lopen steeds verder voor ons uit totdat we ze niet meer zien. Dan na een uur komen ze uit een zijpad gelopen: ze hadden zoveel gekletst dat ze niet meer opgelet hadden of ze nog wel de Camino liepen. Terug op de goede weg, kwamen ze ons weer tegen.

De drie Duitsers

Maar Ingo, ICT-er uit Stuttgart, had steeds meer moeite met de wandeling vandaag. Hij vertelde van een zware operatie aan zijn bloedvaten die hem maanden heeft gekost om weer gewoon te functioneren. Sindsdien is hij ook zwaarder geworden en zijn dit soort inspanningen wel gezond, maar extra zwaar. Steeds bij het stijgen, haakt hij af en blijft verder achter. Zijn mooie rode sportschoenen zijn daarbij ook niet zo’n goede keuze gebleken. Dan spreken we af dat ik alleen verder ga lopen en niet meer wacht.

Uitdagend landschap

Na een lange tocht alleen – weinig andere wandelaars tegengekomen – ontmoet ik Thomas en Volker weer, wacht met hen nog op Ingo en kijk terug op een hele zware dag (alweer!). We vinden onze herberg in een klooster in het centrum. Alles goed verzorgd, maar in het plaatsje is weinig te doen.

Lege pleintje voor het klooster

Een aantal mensen hebben zich verkeken op de zwaarte van de Camino del Norte. Veel mensen hadden goede ervaringen opgedaan met sportschoenen of sandalen, maar hier is dat niet praktisch. Dagen van 30 km zijn niet meer haalbaar. Het weer is permanent op slag van regen. Velen pakken halverwege de tocht de bus naar de herberg. Als het weer opknapt, zou dat al een hele verbetering zijn. Na Bilbao wordt het terrein makkelijker ‘zeggen ze’, We zullen zien. Mijn lijf doet het goed en ik heb er zin in.