Dag 8: A Fonsagrada – O Cádavo (27 km)

Maandag 29 augustus 2022

Het wordt opnieuw een warme dag met een lange wandeling langs de bergtoppen van Galicië. Ik heb gisteravond niet meer gegeten, teveel witte broodjes met kaas en ham hebben me verstopt. Nu ik wakker word heb ik nog steeds geen hongergevoel. Wel wat pijn over mijn hele lijf. We besluiten om eerst naar de supermarkt te gaan om gezonde inkopen te doen: fruit, yoghurt, zoete koek en zoute dingen, veel water en fruitdrink. Dat hebben we opgegeten in een paar cafeetjes aan het begin en midden op de dag. Dat doet me heel goed.

In de eerste uren dalen en stijgen we tussen de 800 en 1000m. Mooie vergezichten met veel korte steile klimmetjes. Over grote afstanden van ruim 10 km kunnen we terugkijken naar de windmolens die we eerder van boven passeerden. Zo voel je je soms boven de bergen zweven.

Na een uur ontmoeten we Antimo, een Italiaan uit Turijn, van oorsprong Napolitaan. Jonge leuke vent, die werkt als software ingenieur. We praten over Italiaanse toestanden in de politiek, de mafia, verschillen tussen noord en zuid. Hij heeft last van z’n voet en moet het rustig aan doen vandaag, wij trekken verder.

Halverwege zijn we afgedaald naar de perfecte locatie voor het restaurant, een knus laag gebouwtje in het groen. Op het buitenterras onder een houten afdak is het heerlijk koel. Roberto heeft allerlei cakes in de aanbieding, lekker, daarbij drinken we twee ijskoude fanta’s voor de verandering.

Goed uitgerust vertrekken we, na even getuige te zijn geweest van een fikse ruzie tussen Roberto en zijn vader in de groentetuin.

Daarna krijgen we de steilste lange hellingen voor onze kiezen, het worden zware uren, gelukkig kan ik tijdens de vele korte rustpauzes wel weer genieten van dat prachtige uitzicht.

We komen vandaag drie koppels tegen Engelsen, Polen, Fransen, keuvelend of zwijgend, zwoegend of knus in de berm met een zak nootjes die ze meteen delen met ons. Alle pelgrims onderweg zijn ‘een soort van’ vrienden. Geïnteresseerd, duim omhoog, glimlachend naar elkaar, ‘waar kom je vandaan?’ is de meest gestelde beginvraag.

Na een laatste cafeetje hebben we nog zes kilometer voor ons van flauwe hellingen naar onze herberg.

De douches zijn goed, ik rust even op bed, terwijl Erik nog belt naar NL en gaat kletsen met de andere pelgrims hier. In het restaurant eten we groentesoep en gebraden kip met brood, wijn en water.

Mooie dag was het weer, steilste hellingen, geen blaren en op bed gloei ik over mijn hele lijf. Als we na eten laat thuis komen, is het al stil en donker op onze kamer met 8 stapelbedden. We gaan meteen slapen.