Dag 14: Vaplan – Wängen (20 km)

Woensdag 21 juni 2023

Het is vandaag midzomerdag, de langste dag van het jaar. Dit betekent hier dat het op de eerstvolgende vrijdag en ook in het weekend feest is en dat volgende week de vakantie begint. Dan gaat hier in Midden-Zweden het buitenleven beginnen, zelfs wanneer het al twee weken stralend mooi zomers weer is. Volgende week gaan hier de toeristische voorzieningen open: café’s en restaurants, binnen- en buitenmusea, misschien ook wel de kerken om te bezoeken. Dan wordt het wel een stuk leuker denk ik. Met hopelijk meer ontmoetingen.

Elizabeth gaat al vroeg naar het werk en ik neem net voor haar vertrek afscheid. Ze heeft alles voor mijn ontbijt klaargezet en zo zit ik met de zonnestralen door het raam te genieten van mijn gekookte eitje, boterham met kaas en oploskoffie.

Ik laat het huisje achter me en vertrek naar de brug over een snelstromende bergbeek waar ik het gehuchtje verlaat.

Toch staan er nog ergens verscholen wat huizen, gezien de lange rij aan postkastjes.

Het licht is weer schitterend vandaag. Ik geniet van het meer met het heldere water en de uitbundige groene natuur eromheen met hier en daar een huisje.

De tocht gaat een tijdje door een naald/ berkenbos totdat ik op een plek kom waar alle schroot ligt opgeslagen, een enorme bende aan resten van machines, een oude auto en ander roestig oud ijzer.

En dan kom ik op het asfalt en dat blijft de komende uren zo.

Het wordt ondertussen wel erg warm en ik neem mijn pauze in een (bus?) hokje langs de weg. Veel drinken. De wandeling over de autoweg laat links en rechts mooie uitzichten zien.

Eigenlijk heb ik de hele dag lichtjes geklommen, steeds een beetje hoger. En dan komt op ongeveer 5 km voor bestemming het moment om weer af te dalen naar het meer dat hier enorm uitgestrekt is.

Even later sla ik rechtsaf en ga verder op een verharde weg naar een museum waar eeuwenoude rotstekeningen van elanden te zien zijn. Er is zelfs een café. Dan zie ik de mededeling al hangen in het Zweeds. Het café is volgende week pas open.

Even verder loop ik naar het museum, ook gesloten. Deze omweg naar deze plek was het dus niet waard. Ik begrijp het wel, maar het is frustrerend om dit zo steeds mee te maken.

Via een lang kronkelend bospad langs de helling van het meerdal kom ik weer op de asfaltweg en even later op mijn bestemming: een groot hotel / hostel bij een grote manage.

Het is hier goed voor elkaar: de bar is hier wel open en heerlijk avondeten in een grote zaal. Bij de kamer zie ik My weer die ik gisteren uit het oog was verloren. Ik voelde me al een beetje schuldig dat ik haar had achtergelaten, maar nu bleek dat ze zelf zonder mij te informeren een shortcut had genomen.

Na het eten begint het te regenen. Het schijnt dat het nu vaker nat gaat zijn tijdens mijn wandeling. Het zal ook iets koeler / kouder worden, rond 15 graden: “Heeerlijk!” zeggen ze in Nederland.