Dag 29: Casar de Cáceres – Cañaveral (34 km)

Woensdag 6 april 2022

Weer erg lang gedoucht vanmorgen, snel ontbijt en dan er vandoor. Het wordt vandaag tussen de 4 en 18 graden. Dus hoofd warm ingepakt, hoed erop en zo loop ik door de stille hoofdstraat van het dorpje. Ik passeer de Albergue del Peregrino waar ik geen gehoor had gekregen toen ik daar wilde reserveren.

Als ik het dorp verlaat, kom ik in een zacht golvend landschap met zeer kort gras, kruiden en zonder bomen. Een boomloze steppe, waar het in de zomer boven de 40 graden kan worden, maar nu is het nog erg fris. Langs de paden en als perceelafscheidingen zie ik weer overal die opgestapelde stenen muurtjes die waarschijnlijk al eeuwen oud zijn.

En natuurlijk ook weer een verzameling zonnepanelen.

Kilometers en urenlang trek ik door dit gebied waar ik steeds meer loslopende schapen ontmoet. Gelukkig geen loslopende honden. Alle beesten blijven netjes achter de hekken en poorten, die ik openmaak en weer netjes achter me sluit.

Na ongeveer 15 km, om een uur of twaalf, nader ik een aantal grote meren. Die krijgen hun water uit de rivier de Taag en vormen samen een immens stuwmeer, dat wordt gebruikt om schone energie op te wekken.

In de buurt van het meer kom ik langs een ideale picknickplaats met zitbanken, een tafel en een dak erboven. Geen afvalbak, dus in een hoekje ligt al het afval allemaal bij elkaar. Ik ga heel uitgebreid lunchen en liggen uitrusten. Twee verontruste meisjes uit Galicië komen op de fiets voorbij en vragen of het goed gaat. Zo lief. Ja zeker, zeg ik op z’n Engels.

Na deze pauze ga ik op weg naar de twee lange bruggen langs het meer.

Het is een woest en ruig gebied rondom het meer. Veel graniet gesteente, met bomen op de lagere delen. Voor toerisme is het niet ingericht, maar misschien wordt dat anders in het seizoen. Er is hier ook een pelgrimsherberg, maar die is tijdelijk gesloten / in onderhoud. Ik passeer grote autowegen en een (splinternieuwe EU-gefinancierde) spoorbaan.

De ondergrond van wit graniet met her en der wat lokale rotsblokken verdwijnt langzaam en wordt vervangen door een donker gelaagd gesteente waarop veel hoekige stenen liggen. Die zorgen ervoor dat ik moeilijk mijn ritme kan vinden.

Eindelijk kom ik in de buurt van mijn plaats van bestemming, Cañaveral, wanneer ik over een klein Romeins? bruggetje loop. Nog steeds prachtig weer, warm zelfs.

Het dorpje is mooi gelegen aan de voet van de bergketen, waar ik morgen overheen moet.

in het dorp aangekomen is het toch nog een flink stukje lopen. De herberg is okee, maar er is een motorclub neergestreken en dat geeft wat drukte in dit toeristisch bedrijf. Ik heb minder dan vijf voetpelgrims ontmoet, er zijn enkele fietspelgrims en alles is vredig van en rond de motorclub.

Na een lekkere maaltijd in het lokale restaurant, ga ik vroeg naar bed. Morgen weer een flinke afstand, maar wel met dorpjes langs het parcours. Mijn voeten zijn moe, maar in goede conditie.