Dag 1: Almería – Santa Fe de Mondújar (25 km)

Woensdag 9 maart 2022

Het is nog heel vroeg als ik even naar het strand ga, heel speciaal om hier te wonen, lijkt mij. Bij de balie van het hostel hangt een fotocollage met John Lennon aan de muur die op het bed van kamer 3 op zijn gitaar zit te spelen. Trots zijn ze natuurlijk. Buiten zie ik best veel joggers. De nabijheid van de haven met zijn blik op Noord-Afrika is duidelijk want er komen heel wat schepen voorbij hier.

Na onrustig te hebben geslapen, vertrek ik om half acht naar de kathedraal in de oude stad om in een kleiner kerkje ernaast de zegening te ontvangen voor de pelgrimstocht van een geestelijke. Ik word opgewacht door Nely en Umberto (nog even gekletst over Umberto Eco, de schrijver) van de pelgrimsassociatie hier.

In zijn witte gewaad leest de geestelijke een tekst voor waar ik niets van begrijp. We zijn met drie pelgrims: de twee anderen zijn een Frans stel, man en vrouw; ze hebben geen rugzak in de kerk staan; ik vermoed dat het fietsende pelgrims zijn. Ik zie ze verder niet meer vandaag.

Eerlijk gezegd valt de eerste wandeletappe wat tegen. Een paar uur ben ik bezig om de stad te verlaten via moderne buitenwijken, drukke uitvalswegen met files en bedrijventerreinen waar het economisch leven bruist.

Aan het eind van de ochtend beland ik in een 100m brede droge rivier waar massa’s ronde bolders, rolstenen, zand en grind het stroombed vullen. En dan ook nog eens gestort afval: een autoband, een airco, landbouwplastic, planken en restanten van muurtjes en deuren.

De middagwandeling wordt voortgezet hoger langs de helling zodat ik naar beneden kan kijken naar de rivierbedding. Ik zie nu dat het landschap op de terrassen intensief gebruikt wordt voor (irrigatie-)teelt van sinaasappels en veel minder ook voor olijven. In de sinaasappel boomgaarden zie ik hoe de irrigatie werkt. Op kleine diepte in de rivierbedding is er wel degelijk veel water beschikbaar. De boomgaarden liggen als wijngaarden om mooie bungalows en villa’s heen, een rijk gebied. Hier komen ook onze sinaasappels vandaan.

Zo kom ik terecht op mijn bestemming, Santa Fe de Mondújar, een wit dorp, waar ik naar binnen wordt geroepen door een Spaanse jongedame Eliane. Het blijkt de hostel te zijn waar ik had gereserveerd. Ik ben de enige gast vandaag, ik krijg een mooie kamer met verwarming via airco en een uitgebreid sanitair. Alles is er voor €15 per nacht! ‘s Avonds in het dorp gegeten in een café-restaurant met rauwe kerels die keihard tegen elkaar schreeuwen in plaats van praten. Ook tegen mij gaan ze tekeer als ik hun Spaans niet meteen begrijp. Om daarna te lachen over mijn domheid. Leuk volk dus. Ik ben flink moe als ik in slaap val rond half tien.