Zondag 23 april 2017
Verkiezingsdag in Frankrijk. Vlaggen op de mairie van elk dorp naast de affiches van de kandidaten voor het presidentschap. Binnen zitten een beetje verloren (net als bij ons in de scholen) drie mensen achter tafeltjes, de identititeitspapieren te controleren en het stembiljet uit te delen. Hokjes met gordijntjes ervoor. Een pelgrim is welkom als hij even binnen wil kijken om de Franse democratie in bedrijf te zien. Twee kandidaten zijn favoriet en gaan ook inderdaad winnen: Marine Le Pen (populistisch rechts) en Emmanuel Macron (sociaal-liberaal). Op 6 mei volgt de tweede en laatste ronde. Als de Fransen de tweede ronde met verstand kiezen, wordt de ideale schoonzoon van 39 – een jonge Pechtold – president van Frankrijk. Elke Franse president heeft wel iets speciaals met een vrouw dat de pers haalt (cherchez la femme!). Mevrouw Macron is bijzonder om haar leeftijd. Dit keer geen jong type fotomodel als mevrouw Sarkozy of mevrouw Trump. Nee, de nieuwe first lady is maar liefst 64 oftewel 25 jaar ouder dan de toekomstige (?) Monsieur le président. Afijn, in ieder geval wordt 6 mei beslissend.
De b&b in Cumières is in feite een half huis, eerste etage. Maurice en ik slapen in een grote kamer, daarnaast is er een grote salon waar we ’s avonds ons biertje drinken. Ontbijt in een andere woning waar Renault, de eigenaar, alles voorbereid bij een ochtendzon in de champagnestreek. Ik laat nog wat kaarten en reisboekjes achter voor minder gewicht in mijn rugzak, we betalen en gaan ervandoor. Het wordt een prachtige dag van wandelingen langs de flanken van de heuvels van de wijngaarden.
Langs de flanken van heuvels en wijngaarden
Na een paar kilometer lopen, stopt er een auto naast me. Het is Renault in zijn Peugeot. Hij heeft voor mij het pakketje Belgische wandelkaarten en -boekjes bij zich, die ik met opzet heb achtergelaten: niet meer nodig en minder gewicht. Ontzettend aardig, hij neemt alles weer mee. Je kunt zien in de dorpen dat men goed verdient aan de wijnteelt. Mooie huizen en klaar voor de toerist, die langs de champagne velden wil lopen waar hij later in een ‘cave’ het nodige zal inslaan. Maar ook hier steeds aandacht voor de tragische gebeurtenissen uit het verleden, de eerste en tweede wereldoorlog.
Monument voor zij die vielen
Na een lange wandeling onder strakblauwe lucht komen we tenslotte in Montmort-Lucy. Daar ontmoeten we op een terras tegenover de mairie (stemlokaal) Jos uit Nijmegen en Daniel aus Wuppertal in Duitsland. De Duitser is een grote kerel van meer dan twee meter hoog. Hij heeft veel mee te sjouwen aan lijf en rugzak. Hij is trouwens de eerste rokende pelgrim die ik ken. Met z’n vieren hebben we op dezelfde plaats een overnachting! Even buiten het plaatsje. Na een telefoontje komt de b&b-meneer ons ophalen met een oud opgelapt autootje van de boerderij; stro en andere vegetale restanten uit de biologische landbouw prikken in onze billen, maar we zijn dankbaar om weer eens in een auto te mogen rijden. Wat een weelde!
Dan komen we aan op de boerderij met de vier vijvers. Een paradijs waar deze man met zijn jonge vrouw en een nog jongere vrouw dagelijks aan het bouwen zijn aan hun bed & breakfast. We genieten van een heerlijke lokale biologische maaltijd, bespreken de eerste uitslagen van de verkiezing. De slaapkamers worden zo verdeeld dat Maurice en de Duitser in een kamer slapen. Jos en ik in de andere. ’s Nachts horen we dat onze Duitse reus ook groot is in het snurken. Ik heb medelijden met Maurice. Ik slaap toch rustig in. Nog steeds geen fysieke klachten, steeds geen regen. Ik voel me bevoorrecht, gezond en happy.
Jaap loopt de camino 
Plaats een reactie