Dag 10: Brunflo – Östersund (14 km)

Zaterdag 17 juni 2023

De B&B-mevrouw heeft het ontbijt in de koelkast gezet met een “goeiemorgen Jacobus”-briefje erbij.

Het koffieapparaat zet ik aan en de heerlijke geur geeft me energie en zin in de dag. Later komt ook het Duitse gezin ontbijten in de eetkamer. Zij zijn met z’n vieren met de auto door het noorden van Scandinavië aan het reizen. Ze laten foto’s zien van de prachtige natuur die ik in de komende weken nog ga zien.

Vandaag is het weer een warme dag langs een meer, over verharde wegen en paden met weinig hoogteverschil. Ik loop in een vrij rechte lijn naar de stad (!) Östersund.

Alles is zo groen en groeit ook zo uitbundig. Gras, maar ook bijvoorbeeld de paardebloemen, die hebben heel lange stelen en bladeren. Dat komt omdat het zo lang licht is. De zon gaat amper onder, steeds laat ik me verrassen.

Ik zie een klein bordje in de berm: ‘Varning! Här lekker busiga barn’. Ik vermoed dat bedoeld wordt: ‘Waarschuwing! Hier is een lekker bezig schuur’. Een soort speelschuur voor kinderen.

De weg is recht, smal en verhard. Aan de oever van het meer wordt een tent opgezet, er is een eettentje waar ze wel ‘tunnbröd’ hebben maar geen koffie of andere drank. Verderop neem ik even een pauze op deze korte wandeling.

Dan zie ik de eerste voetpelgrim voorbij lopen. De Zweedse Walter – grote rugzak met tent en kookgerei – die een dag na mij gestart is in Sundsvall. Hij is timmerman, net een maand met pensioen, woont in Stockholm en heeft ooit een paar jaar in Östersund gewoond. Hij hoopt daar nog oude vrienden te ontmoeten. Ik krijg een energie-reep en samen lopen we verder.

Als ik wil opzijstappen om foto’s van het meer te maken, loopt hij door. Misschien zien we elkaar nog, zegt hij. Ik weet waar hij verblijft in de stad, we zien wel. Zo gaat dat.

Östersund is een grote stad. Schoon, grote bakstenen gebouwen, brede asfaltwegen met heel weinig autoverkeer. Op de foto rijdt toevallig een brandweerauto voorbij.

Net zo leeg als in NL op zondag heel vroeg in de ochtend. Ik loop naar de eerste grote kerk die ik zie.

Hij is gesloten, jammer. Aan de buitenmuur hangt een Olavsboxje en ik zet een stempel in mijn pelgrimspas.

Ik schrijf me in in het hotel waar Walter ook verblijft, neem een douche en eet in het buitenrestaurant, dat zich direct onder mijn kamerraam bevindt. Heerlijke kipsalade met een biertje.

Na het eten een wandeling door de rustige lege stad op zaterdagavond. Ook aan het meer is het aangenaam rustig.

Morgen neem ik een rustdag, want ik moet hier wat boodschappen doen.