Dag 11: Östersund – Ås (rustdag)

Zondag 18 juni 2023

Östersund is de enige grote stad op de route tot Trondheim, iets meer dan eenderde van de 580 km zit er op. Nog 20 wandeldagen te gaan. De weersvooruitzichten zijn goed!

Het was een warme en luidruchtige nacht in het hotel. Er was gelukkig een ventilator op tafel die de lucht verplaatste en wat verkoeling gaf. Ook hier in Zweden is het voor nu uitzonderlijk warm, normaal is deze warmte pas in juli. Alles bloeit een paar weken eerder. Het laatste regenbuitje viel in de nacht voordat ik in Sundsvall het Olavspad startte.

Een koele douche maakt veel goed en het ontbijt in de eetzaal helemaal.

Mijn dag kan niet meer stuk als mijn dochter mij Whatsappt met ‘Fijne Vaderdag’ met zo’n hartje.

Vandaag probeer ik na een eerdere poging nogmaals Maria te bereiken. Eerst per telefoon, maar ze neemt helaas weer niet op. Dan stuur ik een berichtje per SMS (daar wordt hier best veel gebruik van gemaakt). Maria en haar vriendin had ik op de eerste dag ontmoet, toen zij en haar vriendin als fietsende pelgrims met een lekke band langs de kant van de weg stonden. Ik had ze geholpen, zij konden weer door en ik werd uitgenodigd om te slapen bij Maria en haar gezin als ik in Östersund was. Gelukkig reageerde ze snel op mijn SMS.

“Great! I can pick you up ! It’s a lovely day by the lake and you are welcome to sleep here.”

Geweldig leuk. Maar eerst ga ik nog het stadje bekijken en moet ik wat boodschappen doen aan de andere kant van de stad waar een groot winkelcentrum is. Vooral in de sportwinkel.

Daar haalt Maria me af bij het tankstation en rijden we via een toeristische route naar haar huis, ongeveer 10 km buiten Östersund in Ås, ver van het Olavspad vandaan.

En op ca. 50m van een groot meer met een min of meer privé-strandje. Er staan hier zo’n zes huizen bij elkaar, het dorpje is iets groter, iedereen kent elkaar en de meesten wonen hier het hele jaar, dus niet als tweede huisje. Dan kan omdat ze in de stad werken, zoals Maria, die als journalist bij de Östersund Posten werkt en haar vriendin, Elisabeth, die in de verzorging werkte, maar nu met pensioen is.

Ik word ontvangen als een bekende vriend door Maria’s man Mike en de hond (naam zonder klinkers). De dochter ligt ziek op de bank. Later komen ook fietsvriendin Elizabeth en haar man er snel bij.

Het is gezellig in de tuin tussen het groen, de bloemen en ook nog een groentetuintje (de rabarber doet het heel goed) en een klein kasje waar zelfs tomaten hun best doen.

Het is warm en dus gaan we gauw naar het meer, het knusse strandje waar Mike wat heeft gebouwd, zoals een sauna voor gebruik in de winter als het bevroren is en bedekt met sneeuw. Dat is Zweden!

Er komen nog meer vrienden bij aan het meer. Allemaal halverwege 60 tot 70+. Even het water in, ijskoud vond ik, maar warm vindt Maria. Heerlijke middag die ik niet gauw vergeet.

‘s Avonds heerlijk gegeten, buiten op het hoge terras achter het huis: quinoa met wat groenten en wijn.

Om de dag af te sluiten lopen we nog een ommetje met Mike en Maria en de hond.

Onderweg komen we langs de Franse André en zijn Zweedse vrouw. Hij is altijd aan het werk met hout in en aan het huis. We kletsen veel in het Frans, zo leuk.

Aan de muur van de nieuwe zolder hangen foto’s van symbolische kunst die hij maakte met sneeuw in de winter, heel bijzonder.

Na het ommetje van toch wel 3 km helpt Maria nog bij reserveren van een slaapplek morgenavond. Het was een mooie dag.