Dag 12: Béduer – Cajarc (19 km)

Zaterdag 28 augustus 2021

Om kwart voor acht is er ontbijt in de keuken bij Philippe en Nadia. Buiten is het elf graden. Er hangt zoals altijd een dikke nevel in het dal. Marie-Claude is er ook, ze was hier al eens eerder geweest als pelgrim, vertelde ze, maar Philippe kon zich niets herinneren. Net als gisteravond domineert ze het gesprek en is het moeilijk ‘ertussen’ te komen voor ons. Toch weten we de aandacht te krijgen met de vraag wat ons te wachten staat in het stadje van onze bestemming: Cajarc.

Philippe zegt dat de stad bekend is van drie personages: wij mogen raden. Het is de geboorteplaats van …. Pompidou, de president na De Gaulle, de geboorteplaats van de grootste komiek: Coluche en …. en die hebben we geraden: de geboorteplaats van Françoise Sagan, schrijfster van Bonjour Tristesse (van de verplichte boekenlijst Frans van de middelbare school).

De wandeling begint al snel met smal pad vol stenen dat langs het dorp omhoog gaat.

In het dal hangen de nevels; deze dichte wolkenbanken zijn elke ochtend een normaal verschijnsel.

Veel verrassende kleine weggetjes die heel steil omhoog gaan of plots weer afdalen, mooie dorpjes weer langs de route, steeds weer komen we dezelfde groepjes pelgrims tegen.

Ongeveer halverwege komen we op een bijna sacraal plekje waar een restant van een hunebed (een dolmen) ligt tegenover het oudste stenen kruis dat we langs de pelgrimsweg vinden.

Op veel plekjes langs de weg zijn de stenen op belangrijke kruispunten kleurig beschilderd. Veelal portretten, soms ook een tafereel uit de natuur.

Na een lange tocht langs de bosrand en enkele pauzes komen we tenslotte uit bij een prachtig panorama boven het stadje van Cajarc.

En dan beginnen we aan een lange tocht naar beneden. Heel vaak zijn de laatste kilometers van de dag erg taai en ook nu weer. Want het is een smal paadje, steil naar beneden langs een rotswand. Nog wel even een leuke verrassing onderweg wanneer we in een natuurlijke grot, nat en koel, in het kalksteen van de Causse terechtkomen. Eén van de vele grotten hier.

De gemeentelijke gîte is sober maar goed voorzien. We slapen met andere pelgrims in 12 enkele bedden op zaal. Er is sanitair en een keuken om te koken. Maar we vinden een leuk restaurantje, waar ik eerst een tafel reserveer (bij het reserveren van een slaapplaats of tafel noem ik mezelf: Jacques des Pays-Bas).

Na een kleine wandeling door het oude centrumpje gaan alle pelgrims slapen. Vermoeiende dag, maar ons lijf doet het nog goed. Geen blaren.