Dag 8: Sint-Truiden – Hannut (26 km)

Maandag 10 april 2017

Elke dag volg ik bij het opstaan hetzelfde ritueel. Rek- en strekoefeningen van de kleine teen tot aan mijn schouders en mijn nek. Intensieve massages van de huid die dagelijks urenlang gepijnigd wordt door sok en wandelschoen. Kalm aan beginnen, vooral op de 25+km’s. Want die hakken er nogal in. Als ik aan gisteren denk, toen ik na een soort einderust er nog even 6+ km extra uitperste, is het goed dat ik dat niet elke dag moet doen. Sterker nog: ik neem in Namen een rustpauze, heb ik besloten. Heel mijn lijf gloeit als ik ‘s-avonds in bed lig en ik begin echt te ontbuiken. Ik stap er woensdag dus even uit en ga de stad bezoeken. Eigenlijk is dat ook een onderdeel van deze pelgrimstocht: culturen, geschiedenis én mensen leren kennen. ‘Reculer pour mieux sauter’ oftewel een stapje terug om beter te springen. In Sint-Truiden ben ik eerst naar de Apple-winkel gegaan om mijn digitale elektronica en verbindingen te herstellen. Na ook nog een telefoontje met KPN ben ik weer helemaal op orde en kan weer appen, Maps bekijken en een verslagje maken onderweg. Gingelom is het eerste grote dorp na Sint-Truiden, gestopt bij de Aldi voor een overheerlijke lunch op de P.

Lekkere lunch op de Parking

Na een ontmoeting met een fan van de santiago-pelgrims werd ik door deze man getrakteerd op een koffie met gebak. Heel gezellig gesprek over de mooie wandelingen en hij was opgetogen over mijn foto’s van de reis. Tenslotte liet hij bij vertrek een kaart van Wallonië bij mij achter.

Door mijn bezoek aan de Apple-winkel was ik nu genoodzaakt om de saaie, rechte provinciale te kiezen waar wandelaars wel toegestaan, maar niet welkom zijn. Soms is er helemaal geen ruimte voor fietsers of wandelaars. Dan zie ik langs de weg een groot spandoek hangen met de tekst dat men wil dat politici Rusland teruggeven.

Spandoek: boeren zijn niet blij met de EU-boycot tegen Rusland. 

Het lijkt te gaan over de boycot van de EU om de export van (o.a.) appels en peren naar Rusland te verbieden. De boeren lijden hierop verlies natuurlijk. Dus zeg ik tegen een boertje dat aan komt lopen: ‘De boycot?’ ‘Nee, zegt ie, een proeftuin’. En hij had gelijk; erachter lag een proeftuin rond fruitbomen op het gebied van vorstbeheer en bestrijding van ziektes.

Even voor Hannut loop ik langs een bloemenpluktuin: Fleurs à couper. Je suis à Wallonie, aanbeland in het Franstalige België. Ik heb er zin in. En die bloemen: Als Nederlander ben ik gewend aan grote bloeiende bollenvelden met dezelfde kleur, hier zag ik tulpen in allerlei kleuren dicht bij en door elkaar.

Bloemenpluktuin bij Hannut

Verder doorgelopen naar Hannut en de buitenwijk Thisnes waar mijn geboekte en bevestigde b&b is. Toen bleek dat tijdig boeken (en bevestigd door booking.com) geen garantie is. Gewacht voor de deur van 16.50 – 21.00 uur. Niemand thuis. Gebeld: geen bereik. Gepraat met buren en die weten van niets. Uiteindelijk – verkleumd van de kou – gebeld met NL en getipt voor een andere b&b op 7 km (loop)afstand. Die heb ik gebeld, alles uitgelegd en werd met het autootje opgehaald door de eigenaresse, de reddende engel. Het b&b bleek vlakbij het eerdergenoemde tulpenveldje te zijn, dus een flink eind terug. Na een lekkere bak koffie en gezellig Vlaams gesprek, warm en toch weer tevreden in slaap.