Dinsdag 7 september 2021
We worden al vroeg gewekt door geluiden van stromend water, vrouwenstemmen en slaande deuren op de gang. Het is een drukte van jewelste vóór en in de eetzaal. Er zijn douches en toiletten, maar de wasbakken met spiegels op de gang zijn vrij voor iedereen. Alle wasbakken zijn bezet door Françaises die zich opmaken voor de spiegel en over van alles en nog wat kwebbelen met elkaar. Achter hen staat een grote Franse ex-militair zijn tanden te poetsen; hij kijkt mij wanhopig aan: ‘Wanneer mag ik even bij de wasbak?’
Het lijkt iets minder warm dan gisteren, maar we kiezen toch voor alle afsnijdingen en binnendoorpaadjes die mogelijk zijn. Na het dorpje Aroue komen we in een golvend bosrijk gebied en lopen over het asfalt.
Teveel asfaltwegen is slecht voor de knieën die bij afdalen de klappen moeten opvangen.
De Baskische huizen beginnen veel op elkaar te lijken: groot, witgeschilderd, nieuwe oranje dakpannen en roodbruine luiken. En veel geraniums.
We passeren maïsvelden, weilanden met heggen, bossages en een watermolen.
Er zijn geen dorpen waar koffie te krijgen is, dus we lunchen onder een boom, bij een middeleeuws kruis. We zien bovenaan de horizon een bekend plaatje: de kapel van Soyartze. Daar was ik in 2017 tijdens mijn eerste Camino op de geboortedag van mijn moeder. Bij die kapel komen de drie pelgrimsroutes uit Parijs, Vézelay en Le Puy-en-Velay samen. Het is een heilig plekje voor de pelgrim.
Vanaf nu herken ik de weg naar Ostabat. Een klein dorpje van een paar 100 inwoners en enkele herbergen. Het laatste stukje naar de kerk is flink stijl en zo arriveren we bij ons adres.
We worden welkom geheten door een slanke jonge Baskische die Frans tegen mij, Spaans tegen Dorien en Baskisch tegen haar kind spreekt.
Het is een goed adres: een mooi, stoer oud gebouw dat al veel jaren door de familie wordt bewoond. ’s Avonds hebben we in de herberg weer lekker en gezellig gegeten met de bekende pelgrims die we eerder ontmoetten.
Dorien heeft steeds meer last van haar knie gekregen en dat is pijnlijk. Gelukkig is er paracetamol, maar de vooruitzichten voor morgen zijn slecht. We kijken het aan en zien wel of morgen de laatste etappe gewandeld kan worden.
Jaap loopt de camino 
Wat bneerkomt Jaap om op een plaats te komen van je 1e Camino. Wat mooi dat je zoveel herkent.
Ik begrijp dat jullie nog één etappe e gaan hebben, maar dat is inmiddels verleden tijd, omdat jouw berichten steevast enkele dagen worden gepubliceerd (een vertraging in de website?)
Ik hoop in ieder geval dat jij en Doriwn jullie Camino goed hebben volbracht en dat de kbiepijn bij Dorien verleden tijd is.
Groetjes, Elly
LikeLike