Dag 72: Hagetmau – Orthez (26 km)

Dinsdag 13 juni 2017

De Fransen zijn al vroeg vertrokken, ik maak eerst mijn verslagje klaar en na een uitgebreid ontbijt (!) ga ik er ook maar eens vandoor. Ik weet precies hoe ik moet lopen – ik hoor later dat Marcel en Daniel in Hagetmau een beetje verdwaalden – en geniet van de ochtendwandeling langs het riviertje. Nadat ik een tunneltje door moet lopen, gaat de pelgrimsroute op een hoger straatniveau verder zuidwaarts. 

Tunneltje langs de rivier

De Camino-symbolen veranderen nog steeds, de laatste variant is zelfs in het paars.

Paarse Camino-symbolen

Na een lange wandeling langs maïsvelden op steeds grotere hoogtes, merk ik weer dat het stijgen en dalen verder toeneemt. In de laatste kilometers kom ik terecht in een bos waar aan de bomen bordjes hangen met spreuken erop. Zoals deze wijze spreuk van Oscar Wilde: Wees jezelf. Alle anderen zijn reeds bezet. 

Wijze spreuk van Oscar Wilde

Langzaam loop ik de Klokkenmakerstraat in die naar het centrum van Orthez leidt. Dan sta ik voor de deur van Hôtel de la Lune waar pelgrims kunnen logeren. Natuurlijk zijn de Fransen al gearriveerd en da’s makkelijk, want anders had ik in de tuin moeten wachten op de beheerder. Tegen half zeven komt inderdaad de beheerder, zodat ik kan betalen en een pelgrimsstempel in mijn boekje krijg. Het pelgrimsonderkomen is van binnen perfect op orde gemaakt naar moderne maatstaven, van buiten zie je een prachtig monument. 

Hôtel de la Lune in Orthez

Ik ga voor het avondeten het stadje in. Bij een gezellig terras stopt een fietser, vol bepakt met veel kilometers voor de boeg en in de benen. Ik herken Nederlanders van verre. Als ik in het Frans begin te vragen, hoor ik altijd – met NL-tongval – de tegenvraag: do you speak English? Dan stel ik me voor in het NL en is vaak het ijs gebroken. Zo ook deze keer. Marcus heet hij en is een doorgewinterde fietsfanaat. Deze keer is hij onderweg naar NL, kampeert het liefst in de natuur en beschikt over een fiets die van alle gemakken is voorzien. Op het terras neemt hij een cappuccino en ik een warme maaltijd, terwijl we onze verhalen met elkaar delen. Ontzettend gezellig met iemand die ik net heb ontmoet. Tegen de schemering moeten we ervandoor. Eerst nog een foto. Onverwacht gezellige avond geworden. Ik ga tevreden terug naar Hôtel de la Lune. 

Marcus Visser op de fiets in Orthez