Dag 88: Atapuerca – Burgos (22 km)

Donderdag 29 juni 2017

Het is koud en regenachtig. Geen snurkers vannacht. Iedereen is een beetje vroeg op om naar Burgos te vertrekken. Warme kleren. Als ik het dorpje verlaat, kom ik langs een beeld dat de oudste Europese mens moet voorstellen. Hoe een dorpje van niks in het wereldnieuws kwam.

Beeld van de oudste Europese mens

Linksaf het bos in en langzaam stijgen tot aan de plaats waar het kalkgesteente aan het oppervlakte komt. Zeer moeilijk begaanbaar, lastig met die hoekige rotsen. Heel langzaam kom ik vooruit tot waar het vlakker wordt. 

Moeilijk begaanbare kalksteen

In de vroege ochtend sta ik dan voor een groot kruis zonder verdere aanduiding, maar wel mooi neergezet. Hier en daar zijn papiertjes en lapjes stof bevestigd die voorbijgangers hebben achergelaten.

Groot kruis met aandenkens van voorbijgangers

Nog een tijdlang over de hoogvlakte en dan zie ik aan het eind van een lange kronkelige weg de grote stad Burgos liggen. De lucht is schoner geworden, je kan heel ver kijken. 

Burgos in de verte

Dan volgt een 10 km lange wandeling naar beneden. In een café waar alle pelgrims stoppen voor een bak koffie of meer, ontmoet ik Alice die op 1 april vanuit Spierdijk in Noord-Holland is vertrokken. Waarschijnlijk heeft ze steeds één of twee dagen achter me gelopen. In het café en ook later onderweg naar Burgos zijn we intensief aan het praten. Het gaat vanzelf en zijn allebei erg geïnteresseerd in elkaars verhaal. Het lijkt wel of je op zo’n pelgrimstocht je luisteroren vanzelf op scherp hebt staan. Ze heeft het zwaar te verduren gehad in haar leven, veel tegenslagen door omstandigheden en mensen om haar heen. Ook domme pech. Zij heeft de kracht gevonden om op te krabbelen in de kerk waaraan ze nu verbonden is. Ze put daar veel kracht uit. Ze heeft dan ook duidelijk een religieuze motivatie voor deze tocht naar Santiago.

Via een mooi pad langs de rivier lopen Alice en ik Burgos binnen. O jee. We wisten dat hier een feest was, maar dit is heel heftig. Het feest van Petrus en Paulus duurt vier dagen, we zijn er nu op de eerste dag. We zien allemaal mensen in de prachtigste kleren. In een grote stoet, vanuit alle straten met bloemen op weg naar de kathedraal.

Een grote stoet mensen in de prachtigste kleren

Poseren op de trap bij de kathedraal

Bloemen neergelegd voor de kathedraal.

Wij vinden onze plek in de pelgrimsherberg naast de kathedraal. Snel alles in orde maken en dan gauw naar buiten. Fiesta. Veel genieten, mensen kijken en ook de kathedraal bezoeken (goedkopere entree voor de pelgrim). ’s Avonds lekker gegeten met Alice en Ramona, een jonge Duitse ook pelgrim met een bijzonder verhaal. ’s Nachts blijft het buiten onrustig (pelgrims blijven binnen na 10 uur), veel herrie, maar vooral om middernacht, wanneer vuurwerk wordt afgestoken. We zien de lichten van de vuurpijlen door de ramen. Wat een feest. Morgen een rustdag in Burgos.