Donderdag 19 augustus 2021
De herberg wordt gerund door de dame die ons gisteren ontving aan de balie. Vanmorgen staat ze als chef van het ontbijt achter een tafeltje ieder het zijne te geven om te eten en te drinken. Een steeds groeiende rij van pelgrims voor de open deur van het klaslokaal, omgebouwd tot kantine. Ik vermoed dat de gastvrouw de laatste schooldirectrice was – zorgvuldig, efficiënt, maar vriendelijk bezorgd – op dit oude schooltje en dat ze moeite heeft haar passie los te laten.
Ik voel me vanmorgen nog moe, eigenlijk helemaal niet lekker. We moeten slaapplaatsen regelen en gaan naar de Office de Tourisme. We krijgen informatie mee en gaan eens alles bekijken in een café. Maar het valt tegen. Na wat telefoontjes blijken de herbergen vol. Een plan B moeten we maken met een paar dagtochten overslaan met de bus.
Ik voel me niet goed en ga met rugzak eerst op zoek naar een plekje buiten om (bij) te slapen. Het is gelukkig mooi weer. Dorien gaat met onze wensen weer naar de Office de Tourisme. Tegen lunchtijd ontmoeten we elkaar weer. Ik heb heerlijk geslapen op een bankje naast een sportveld. Ik voel me stukken beter want ik zat er helemaal doorheen.
Dorien heeft inmiddels de kerk en een oude middeleeuwse toren bezocht in het centrumpje. Samen met het meisje van de VVV heeft ze een serie nachten kunnen reserveren tot het stadje Conque. Veel Fransen hebben na de lockdown massaal ervoor gekozen om de Camino te lopen vanaf Le Puy naar het middeleeuwse stadje Conque. Vandaar die drukte.
We gaan vandaag niet meer wandelen maar kunnen om vier uur intrekken in La Dentelle du Camino, een herberg naast het centrum van Saugues waar een plekje over is.
De eigenaar Sébastien is charcutier, fijnslager die een kunstenaar is in het maken van paté’s, worsten, en nog veel meer. We eten ‘s avonds daar met nog een gast, Catherine, een Franse dame die als docent Franse letterkunde werkt aan de Universiteit in Cardiff (Wales). Heerlijke maaltijd waarbij Sébastien alles uitlegt over elk ingrediënt en culinair hoogstandje: hoe het gemaakt is, waar het vandaan komt (lokaal) en de Franse naam. Hij en zijn vrouw Sylvie spreken vrijwel geen Engels, dus ik vertaal hier en daar voor Dorien die ook met Catherine Engels kan praten. Behalve het heerlijke eten, wordt het erg gezellig wanneer Sébastien en ik elkaar begrijpen op het gebied van liedjes van vroeger van: Johnny Hallyday (‘Pour moi la vie va commencer…’), Jacques Brel, etc. , films en boeken uit vroegere jaren. Soms zelfs samen gezongen. Bijzondere avond, veel gegeten en ook wel veel wijn gedronken. Toch nog een geslaagde dag geworden. Morgen vroeg op naar de bus om drie dagtochten verder weer te gaan wandelen.
Jaap loopt de camino 
Plaats een reactie