Dag 1: Le Puy-en-Velay – Saint-Privat-d’Allier (24 km)

Dinsdag 17 augustus 2021

We zijn vroeg opgestaan om de zegening van de vertrekkende Pelgrims bij te wonen in de Kathedraal.

Deze zegening is elke ochtend om 7.00 uur en is echt bijzonder. Een katholieke mis met een tekst uit het boek Richteren over de vraag waarom God zou bestaan als er toch zoveel ellende is in het leven van mensen. De dienst wordt geleid door een geestelijke uit Zaïre. Aan het eind wordt de pelgrims gevraagd nog even te blijven. We krijgen de zegening (alles op afstand en mondkapjes). Dan wordt geïnventariseerd uit welke Franse regio’s en landen binnen en buiten Europa de pelgrims afkomstig zijn. Wij behoren tot de zeer weinige buitenlanders.

Dan gaan in de vloer van het middenpad langzaam twee metalen luiken open en we zien een trap verschijnen die naar beneden en uiteindelijk naar buiten leidt. Gezegend en bepakt met rugzak lopen de pelgrims de trap af die uiteindelijk uitkomt op straat en nog lager op het centrale plein van Le Puy.

We waren even in de hemel van de Middeleeuwen. Op een terrasje voor de bakker met een koffie en broodje kwamen we weer terug op aarde. Wat een ervaring.

Dan op weg. Eerst dalen we verder af door de straten van Le Puy tot 650 m waarna een 15 km lange helling met allerlei bochten volgt tot een maximale hoogte van 1200 m. Dan volgen enkele kilometers van een forse daling tot rivierniveau op 800 m. Het wandelgebied wordt bepaald door het Centraal Massief waarin de vulkanische afzettingen van de Velay miljoenen jaren geleden zijn neergelegd en vervolgens doorsneden door rivieren als de Loire en de Allier. Je hebt hier twee soorten vulkanisch gesteente: het ene is puimsteen, dat lijkt op een donkerbruine spons licht van gewicht en het andere is basalt donker en zwaar. De grond van de wandelpaden is dan ook donkergekleurd. Soms zijn de hellingen van de paden wat stijl, we passeren regelmatig licht hellende groene weidegronden met wat koeien en schapen tussen heggetjes en stenen muurtjes.

Op een derde van de wandeling komen we aan in het dorpje Saint-Christophe-sur-Dolaison. Heel kleine nederzetting, weinig te beleven, maar een mooie kerk.

Er is een prima bar voor een koffie met sandwich. Ik bel voor een slaapplek voor vanavond; uiteindelijk lukt het om een plekje te vinden. We horen dat het wel eens erg druk kan zijn in de herbergen de komende dagen.

Er wordt weinig verbouwd: soms wat maïs en korenvelden. Veel bossen en bomenrijen.

Het is een perfecte dag voor een wandeling qua temperatuur: nauwelijks 20-25 graden en geen regen, af en toe wel flink bewolkt. En we zien heel regelmatig pelgrims passeren of in groepjes bij elkaar in de wei of op bankjes.

Halverwege komen we langs een kapelletje van Saint Roch waar we even binnengaan voor wat rust en schaduw. Mooi interieur, gewijd aan de lokale heilige.

Een blij glimlachend nonnetje op leeftijd verwelkomt ons; de glimlach blijft zolang we binnen zijn. Ze geeft ons een stempel op de pelgrimskaart die we in Le Puy in de kathedraal hadden gekregen.

Op tweederde van de wandeling komen we aan in het dorp Montbonnet waar we gaan lunchen en twee cola zero drinken. Het is er vol op het terras met pelgrims. We horen daar dat drie Amerikanen met de taxi terugkeren naar Le Puy, omdat ze geen slaapplaats hebben gevonden.

Daarna vervolgen we de route naar de pas van de Montbonnet op meer dan 1200 m. We zijn blij dat we daarna alles maar gaan afdalen. Maar….de afdaling is behoorlijk steil en het pad is bezaaid met allerlei soorten hoekige stenen en bolders. Heel voorzichtig stapje voor stapje bewegen we ons naar beneden. Gelukkig is het in een bos met schaduw en takken om vast te houden. Goed dat het hier niet regent, anders was het niet te doen. Na een moeizame tocht arriveren we in het dorp St.-Privat-d’Allier.

In de herberg ontmoeten we de eigenaar, William, die pas sinds april open is. Hij is nieuw in het herbergiersvak, maar we voelen ons meteen welkom. Zijn opa was een Nederlander, die heette Jaap van der Steen. Avondmaaltijd was bescheiden (linzen met worst) maar vooral heel gezellig. Een paar Zwitsers (die alles thuis hadden weggegeven of verkocht en met de rugzak waren vertrokken), een Duitser die in Frankrijk woont en Fransen overal vandaan. Gezellige gesprekken aan tafel en daarna naar bed. Wij hadden een kamer die nog niet geheel klaar was. Een wc-pot tegen de muur zonder een schotje ertussen bijvoorbeeld. Maar zonder probleem in slaap gevallen, want het was wel een zware wandeldag, deze eerste etappe.