Dag 14: Galizano – Santa Cruz de Bezana (21 km)

Donderdag 28 juni 2018

Waarom zo’n best groot hotel hier in een onooglijk dorpje? Ik begreep het niet. Later wel. Het ligt op de route naar de mooiste wandeling van mijn leven. Urenlang loop ik bovenop de kliffen langs de zee, waar je de steile wanden pas van ziet als je weer een bocht hebt gemaakt. De klifwanden kijken uit over de zee, ervoor liggen rotseilanden. En in de verte zie ik al gauw de eerste contouren van de steden rond Santander. Allereerst een verborgen strandje, zomaar rechts van de weg diep beneden.

Strandje met terras

Het asfalt wordt steen en tenslotte een smal kaal spoortje door het weiland op twee meter afstand van de klif. Op de rand groeien veel braamstruiken die als een soort border naar beneden hangen. Doordat die struiken daar zo groeien heb je zelf niet snel het idee dat je vlak bij de rand loopt. Oeps. Maar als je de wandelaars ver voor en achter je ziet lopen, dan zie je het gevaar wel degelijk.

Wandelen over de klif

Maar het paadje nodigt niet uit tot gekke dingen. Iedereen maakt foto’s. Maar eigenlijk zou iedereen dit echt zelf moeten zien om goed te beleven! Wat een schoonheid! Vlak bij de klif zie ik verderop campers staan.

Campers bij de klif

En dan eindelijk – het is nog steeds zwaarbewolkt – kom ik uit op het strand, vlakbij een helikopterlandingsplaats. Er volgt een lange wandeling over het strand, dat tot mijn verbazing is uitgestorven. Ok, het is bewolkt, maar verder is de temperatuur heel lekker, ook van het water. Op het zogenaamde surfstrand is het iets drukker, maar de pelgrimgangers zie je toch eenzaam door het zand stappen.

Over een leeg strand langs de kliffen

En dan kom ik eindelijk weer in de bewoonde wereld, waar ik steeds meer bekende pelgrims tegenkom, die met veel lokale mensen op de veerpont wachten naar Santander.

Met de veerboot naar Santander

In Santander kom ik terecht in een prachtige open plek met een park, veel gezelligheid en vooral ook veel bankjes om op te zitten en je te oriënteren. Het is een mooie stad, zoals alle steden langs de Golf van Biskaje. In de stad slenter ik een beetje rond en ga eten. Dan gebeurt het: een verschrikkelijke kiespijn. Langzaam gaat het over en als ik rechts eet, voel ik geen pijn. O jee, dat is niet leuk.

Zonder verdere pauzes besluit ik door te lopen, via de verkorte route naar de eindbestemming van vandaag. Ik heb geen pijn meer en onderweg eet ik nog voorzichtig wat. In een groezelig cafeetje krijg ik de sleutel van een achterafkamertje in een somber gebouw tegenover een luxe hotel. Ik slaap duidelijk een paar sterren minder.

Het was de mooiste wandeling van mijn leven en aan te raden voor iedereen van alle leeftijden, ook voor camper- en kampeerliefhebbers. Morgen moet ik helaas actie ondernemen voor de tandarts.