Donderdag 2 september 2021
Om 7 uur zitten we aan een sober ontbijt samen met de eigenares van de gîte, de Spaanse inspecteur van cultureel erfgoed en een paar Franse pelgrims.
Er hangt een gezellige sfeer in het hele huis en ook in de ontbijtkamer aan een grote eettafel. Veel symbolen en prullaria rond de pelgrimstocht. Schoolborden en posters met krabbels en wijsheden van de gasten.
We gaan nu beginnen aan het laatste deel van deze Camino. Zonder onderbreking naar de Pyreneeën. Het Middeleeuwse binnenland ligt achter ons, het moderne Frankrijk trekken we in. Maar een acute verandering is het weer. De zonnige dagen lijken voorbij en regen dreigt.
In het dorp gaan we nog langs de winkel voor eten, passeren de school met leerlingen die rustig rondhangen en komen na een wandeling langs een gegraven meer en een asfaltweg terecht in een omgeving van maïsvelden.
Deze streek heet Les Landes met een vergelijkbare zandgrond als Nederland en je ziet dan ook veel maïs. En het weer begint ook steeds meer op ons klimaat te lijken. De lucht trekt steeds meer dicht, de zon verdwijnt en langzaam maar zeker gaat het flink regenen.
Regenjas aan, zak om de rugzak, capuchon op en hoed erover. Kilometerslang naar de grond kijken en op tijd naar links of rechts afslaan. Dorien die voor mij loopt, mist een afslag en loopt extra kilometers. Ze loopt plots ver achter mij.
In de maïsvelden zie ik grote spuitapparaten in werking terwijl het giet van de regen. Onbegrijpelijk.
Eindelijk kom ik op een asfaltweg en daarlangs een abri, een soort bushalte hokje met zitbankje, een ideaal plekje om te schuilen. Alles uit en af en weer rustig om me heen kijken. Na een tijdje zie ik Dorien verschijnen. Zo zitten we zeker anderhalf uur te schuilen, lekker te eten, drinken en snoepen. Andere pelgrims lopen voorbij, totdat wij ook maar weer eens verder gaan, nog steeds in de regen.
Als het eindelijk wat droger wordt, arriveren we in Miramont-Sensacq. Eerst een bezoek aan het kerkje. Ik ga eerder weer naar buiten en zoek en vind in het dorpje een terrasje in een tuin waar pelgrims welkom zijn. Ik ben Dorien kwijtgeraakt, die bevindt zich inmiddels buiten het dorp.
Na een lunch in het bos, trekken we verder. Steeds meer velden met zonnebloemen die hun kopjes laten hangen bij dit weer.
We worden vlak voor de bestemming nog eens uitgedaagd met veel kleine klimmetjes. Flink puffen.
We komen uiteindelijk aan in Pimbo. Een dorpje langs een straat met weinig leven.
Naast de kerk ligt de Mairie en daarnaast het dorpshuis met de eetzaal voor de pelgrims die 300 m verder hun slaapplaats hebben. Alles is goed geregeld, een sobere huisvesting met ca. 10 andere pelgrims in het huis met wie we ‘s avonds ook eten. Daar ontmoeten we ook Florent die met zijn tent reist, maar nu na deze natte dag in een herberg gaat slapen, bij ons op de kamer. Morgen waarschijnlijk weer regen.
Jaap loopt de camino 
Plaats een reactie