Dag 0: Schiphol – Lyon – Le Puy-en-Velay

Maandag 16 augustus 2021

Dit jaar weer een nieuwe Camino van Santiago de Compostela op het programma. Het is de Via Podiensis die start in Le Puy en Velay (Zuidoost Frankrijk) en doorgaat tot aan de Spaanse Pyreneeën. Dit jaar loop ik met Dorien die al Camino-ervaring heeft op de Via de la Plata in Spanje. We zijn eerst gereisd met de FlixBus vanaf Schiphol naar Lyon waar we geslapen hebben in een hostel aan de Rue Montesquieu.

Vanmorgen ontbijten we vroeg, buiten aan de straat naast het hostel, om tijdig te vertrekken per trein naar Le Puy, op drie uur rijden van Lyon. ‘s Ochtends zijn er buiten veel stadsbeestjes actief: in de muur verdwijnt een grote spin die een soort duizendpoot najaagt, vlak langs onze voeten rent een rat die onder de vlonder van het planken terras verdwijnt, nog dichterbij is het een drukte van de mussen die rondhupsen tussen voedselresten van de vorige dag en in de lucht een herrie van krijsende kraaien die elkaar achterna zitten.

Stadse toestanden: gauw ervandoor naar het station. Een ticket hebben we al op de iPhone, de trein is op tijd en er is plaats om te zitten. De route naar Le Puy is erg mooi. Veel groene bossen, de berghellingen worden steiler en we zien langs het spoor de bovenstroomse rivier van de Loire.

Bij aankomst in Le Puy zien we al vanuit de trein de opvallende bouwwerken die op restanten van oude vulkanen zijn neergezet. Van de oude vulkanen zijn de hellingen grotendeels weggeërodeerd en staat het binnenste van de vulkaan, de kraterpijp, nog fier overeind. Daarboven is op twee toppen een kerk gebouwd en op een derde, boven het stadcentrum, een 25m. hoge roodstenen Madonna met zwaaiend kind. Als we het station uitlopen, kijk je steeds weer naar die Madonna.

We lopen in het oude stadje rond, eten een frisse salade en gaan wat informatie halen bij Office de Tourisme, de VVV.

Met de plattegrond lopen we naar het overnachtingsadres. De middeleeuwse straatjes worden smaller en steiler. Bij een naaiwinkeltje waar mooi handwerk en ook kant wordt verkocht, kan Dorien haar rugzak laten repareren.

We arriveren bij het klooster van St. François. Een non doet open en we komen in een soort winkel van relekwietjes. Net als in de trein en winkel, ook hier de mondkapjes op. Het is een heel oud stevig middeleeuws gebouw. Drie trappen op voor de inschrijving door Soeur Marie, een stoere non met wie we afspreken dat we ‘s avonds in de tuin mee eten en morgen ontbijt krijgen. Dan worden we meegenomen, weer drie trappen op, naar de kloostertuin. Een indrukwekkende binnentuin van 10x10m met drie picknicktafels tussen bloembakken. Als ik omhoog kijk, schrik ik bijna. Blijkt dat we vlakbij de voet van de roodstenen Madonna met zwaaiend kind staan. Uniek plekje hier.

Om half zeven zijn we uitgenodigd in een café naast de kathedraal voor een informele bijeenkomst van de pelgrims; een borrel. Heel gezellig daar, ongeveer 15 jonge mensen die de eerste keer een camino gaan lopen. Gezellige sfeer. Om half acht kunnen we avondeten in de tuin van het klooster. Aan de voeten van de Madonna hebben we heerlijk gegeten en daarna naar de sober ingerichte kamer. Morgen de eerste wandel etappe.