Dag 1: Sundsvall – Selånger – Matfors (18 km)

Donderdag 8 juni 2023

Midden in de nacht – het schemerde want het zijn lange dagen hier – hoorde ik de regen zachtjes op het raam tikken. Volgens de voorspelling is dat de laatste neerslag die ik mag verwachten: het wordt een paar weken mooi droog weer met 20-25 graden. Ik voel me helemaal thuis hier in dit Zweedse huis: al dat hout heeft iets warms.

Wat een tegenstelling met de moderne strakke interieurs in Nederland waar donkergrijze en zwarte steen erg modern aan het worden is (tot in de voortuin). Na een gezellig ontbijt van muesli en dunne broodjes met kaas en jam vertrekken we met de auto naar Selånger, zo’n 8 km rijden.

We rijden door het stadje waar ik nog even Zweedse kronen uit de Bankomat trek, want ik moet veel cash betalen op de route. Opvallend is dat de straten nu vrijwel leeg zijn, net als op een zondagochtend. Dat is altijd zo, vertelt Carin.

Het pelgrimshuis is een winkel met museum en koffiebar. En allerlei prullaria over Sint Olav. Ik koop een stempelboekje en we drinken nog even een bakkie koffie met energiegebakje. De manager van het geheel is volgens Carin een soort duizendpoot die alles onderhoudt en organiseert; Carin stelt mij aan haar voor. Ze vertelt dat er gisteren een Deen, een Zwitser en een Nederlander langs waren geweest. Heel rustig dus.

Ik neem afscheid van Carin met veel dank voor haar gastvrijheid en vertrek in tempo, met een goed gevoel, vol energie.

Het is een zacht glooiend landschap van weidegronden, extensieve veeteelt met koeien in de wei, bosranden van vooral berken en langs de berm fluitenkruid en paarse bloemetjes. Onder aan de hellingen zie je steeds weer van die prachtige grote houten huizen met veranda of balkon met houten hekwerk: een soort paradijs.

Maar ik loop wel erg lang op de asfaltweg met mijn hoge bergschoenen en daar zijn ze niet voor gemaakt. En ik ook niet eigenlijk. Nadat ik een verharde zandweg met hoekige stenen ben ingeslagen, komen twee Zweedse dames op de mountainbike mij achterop gefietst. Even gekletst en ervaringen over wandelen en fietsen uitgewisseld. Ze waren vertrokken vanochtend vanaf treinstation Sundsvall en hebben het plan te fietsen naar Östersund waar ze wonen. Dat ligt nog 10 dagen verder lopen, voor mij dan..

Na weer een km zie ik ze staan met hun fiets midden op de weg met een lekke band. Geen idee wat ze moeten doen. Ze hebben alle gereedschap meegekregen van hun mannen, maar geen instructieboekje en ook nog nooit een band geplakt. Ik wel, dus ik weet bijvoorbeeld wat bandenlichters zijn, wat een ventiel is en waar ‘solutie’ voor dient. Afijn, ik word als een held ‘gepleased’, krijg een zelfgebakken appeltaartpuntje en een adres om te slapen in Östersund, wat ik zeker zal doen.

Onderweg is één enkel koffiedrinkpunt, maar helaas….‘we zijn er even niet’ staat in het schriftje in de postbus. Naast het schriftje zie ik een stempelaar voor mijn pelgrimsboekje.

Het schiet al aardig op. Zo’n 3 km voor de bestemming is langs de weg een autobenzinepomp voor koffie, een broodje en, dankzij een kraskaart waarop ik drie ijscoplaatjes vrij kras, een gratis magnum ijs op een stokje.

De laatste kilometers loop ik langs een camping met prachtige houten hutten, over een brug en zo kom ik in het centrum van Matfors.

Achter het gebouw van Folkan Matfors (soort dorpshuis) kan ik via een cijfercode naar binnen. Twee enorme slaapkamers, elk met een stapelbed, goed sanitair en een volledige keuken. Niemand is verder aanwezig en dat blijft zo. Maar ook: op 30m afstand is de ICA supermarkt. Zo eindig ik dus met een heerlijke zelfgemaakte pasta met pesto en simpele salade en yoghurt toe. Daarna lekker slapen (het wordt maar niet donker, hooguit een donkere schemer 😊)

Foto van 23:50