Vrijdag 29 april 2022
Alleen, maar toch onrustig geslapen; het idee dat het bijna gelopen is, kan ik moeilijk vatten. Ik ontbijt op mijn kamertje, loop naar het café om de sleutel af te geven en vertrek.
Na een kleine afdaling gaat het behoorlijk steil omhoog en kom ik terecht boven snelwegen en het spoor van de TGV naar Santiago.
Het is prachtig weer, zonnig en wel 24 graden, de vergezichten dienen zich aan. Ik zal dit gaan missen.
Ik wil eerst de 15 km gelopen hebben voordat ik ga pauzeren of lunchen. Maar ik merk dat de hitte me te pakken krijgt tijdens mijn forse tempo. Ik pauzeer eerder, drink veel water en ga even liggen in een bos. Niet ver van een Romeinse brug.
Ik ben zomaar in slaap gevallen, dat is me niet vaak gebeurd. Ongeveer een half uur heerlijk geslapen in dit prachtige bos op een bed van gras en bladeren.
Ik moet me nu helemaal herpakken en na een paar kilometers kom ik dan toch in mijn lunchdorp. Ik ben heel moe, drink wat cola’s en koffies en eet een kleine Pizza Napoli met veel water. Ik twijfel of ik verder zal gaan, maar nadat ik mijn marcheerstand onder de hete zon heb aangezet, begin ik mijn zelfvertrouwen weer terug te krijgen.
Na een strenge blik van een ezel en weer een prachtig uitzicht op hoogte hoor ik een hoop gelach en geroep achter me.
Het zijn jonge Spaanse mountainbike pelgrims die vanmiddag naar Santiago de Compostela fietsen. Ik moet met hun op de foto: een echte voet pelgrim, uitgeput, dat wel.
Wat ‘n enthousiasme! Even verderop zoek ik de schaduw in een tunneltje en ga tegen de muur zitten.
Dan komt heel demonstratief een klein autootje binnenrijden en dwingt mij op te staan en met mijn rugzak weg te lopen. Heel vervelend, meestal zijn ze toch aardig en begripvol hier.
Voordat ik op de bestemming kom, zie ik een mooi voorbeeld van een gemetselde muur van granieten stenen in aanbouw. Een ambacht van generaties.
Het stadje Bandeira is lelijk: een te grote autoweg met aan weerskanten lelijke gebouwen van ongelijke hoogte, veel blinde muren die met golfplaat zijn bedekt.
Ik ontmoet de Duitser Andreas op een terras, we nemen samen een flinke pint. Hij is al geïnstalleerd in de herberg en loop ernaartoe en zie dat ook dit gebouwtje – eigenlijk zijn het barakken – niet de schoonheidsprijs verdient. Maar goed: ieder zijn smaak natuurlijk.
En dan ben ik aangekomen op iets meer dan 30 km van Santiago de Compostela. Ik heb overal jeuk dus ik denk dat ik daar geen twee dagen meer over zal doen. We zullen zien, in ieder geval goed slapen en vroeg weg.
Jaap loopt de camino 
Plaats een reactie