Dag 45: La Châtre – Cluis (24 km)

Woensdag 17 mei 2017

Moe van het voetmasseren, met lege maag, maar vol goede moed zit ik aan het ontbijt in Hôtel du Commerce in La Châtre. Koffie, croissantje, stokbrood, margarine, kuipjes jam en nutella en jus d’orange. De zon kruipt langzaam omhoog.

Uitzicht bij het ontbijt over het marktplein in La Châtre

Het is stil voor het hotel, geen auto, maar wel komen er overal mannetjes vandaan die even een koffie komen drinken in de hotelbar, krantje lezen en babbeltje maken met de hotelbaliemeneer, die ondertussen binnen en buiten alles schoonveegt (met een zachte bezem). Van gisteravond heb ik niks meegekregen, terwijl mijn kamerraam openstond boven het terras. Ik sliep meteen. Ik voel me weer goed in vorm, vandaag ga ik weer een normale afstand lopen, geen gekke dingen doen, het wordt weer erg warm. In NL wordt de barbecue weer tevoorschijn gehaald.

De ontwakende stad met rennende schoolkinderen (rugzakjes op, jongens bonjouren mij, meisjes kussen elkaar (2x) goeiemorgen) en even later zie ik zelfs een hele rij fietsende kinderen naast en achter elkaar. Waarschijnlijk hebben ze een fietsdag vanwege het mooie weer, allemaal valhelmpje op, want ja, zo’n fiets blijft toch wel een beetje eng.

Fietsende schoolkinderen met valhelmpjes op

En weer roept iedereen tegen mij bonjour, strak voor zich uitkijkend. Kinderen geven een stad een frisse dynamiek. 

Het is weer een zonnige dag en ik loop in een golvend landschap van stevige heggen die bloemrijke weilanden afgrenzen. Slechts hier en daar zie je koeien in de wei. Het gras staat hoog, veel boterbloemen. Dat vele gras wordt geoogst als hooivoer voor vee.

Opslag van hooivoer voor het vee

De bestemming van vandaag, het plaatsje Cluis, ligt op een berg als een fort. Dat betekent de laatste kilometer klimmen. De kerk is open, er is niemand binnen, maar er staat wel een stempel met stempelkussen. Maar weer een stempeltje toegevoegd op mijn kaart en de kerk bezichtigd. Mooie glas in lood, verder een beetje sober. 

Mooie glas in lood ramen in de sobere kerk van Cluis

Om het kerkje heen zijn meerdere pelgrimslaapplaatsen, zowel privé als van de gemeente. Ik had daar ook een b&b geboekt, het bleek toe te behoren aan een herenkoppel: Michel, een Franse gepensioneerde professor (‘ik werk tot aan mijn dood’) in vergelijkende taalwetenschappen en zijn jonge vriend, Pascal, de verzorger van de professor, die ook de b&b runde. De professor was in het paradijs op zijn zolder: mooie oude klassieke boeken, wetenschappelijke instrumenten, een eeuwenoude wereldbol, geschenken uit India, China, noem maar op. Mooie witte muren, groen hoge planten, hier en daar portretten van wetenschappers en componisten. Klassieke muziek op. Maar hij was ook modern: hij had de iPad ontdekt: ‘ik ben vandaag overal geweest’ zei hij dan, want zijn contacten had hij overal in de wereld en met zijn iPad dichtbij. Zeer smaakvol ingericht huis, kort bij Parijs (twee uur met de trein), alle rust op deze berg en af en toe contact met pelgrims die hun verhaal doen. Ik heb nog een tijdje buiten gezeten op het balkonnetje tot het begon te regenen, hard en hevig. Tevreden in slaap. Morgen regen. 

Buiten genieten van het mooie weer op het balkonnetje van de b&b