Dag 4: Postel – Mol (24 km)

Donderdag 6 april 2017

Mijn eerste nacht in een klooster, de abdij van Postel, is goed verlopen. Lekker geslapen in alle rust. De geestelijken hebben gezorgd voor een goed ‘onthaal’ in een gemoderniseerd gastenverblijf met nog steeds sobere slaapkamers / douches apart, wc’s apart. Gisteravond kon ik niet naar de gebedsdienst, dus vanmorgen dan maar. Om kwart voor zeven zat ik in de kerk om de zang en teksten (in NL) te beluisteren. Best mooi en indrukwekkend, een half uurtje lang. Aansluitend ontbijt met de studenten en een andere pater (?). Medepelgrim Paul had al eerder ontbeten en ging er snel vandoor.

Samen met Paul

Hij wilde direct naar Tongerlo (30km+), terwijl ik onderweg zou afhaken voor een overnachting bij mijn broer Bas in Mol, slechts een klein beetje van de route. Ik hoorde later dat Paul na zijn wandeling in de aansluitende mis in de kerk van Tongerlo was flauwgevallen. De volgende dag heeft hij zijn camino toch voortgezet. Te weinig gegeten waarschijnlijk. Afijn.

Ik kreeg mijn stempel van de abdij en vertrok. Eerst check ik nog de route, dan blijkt dat ik moeilijk bereik heb – vanwege het grensgebied van Postel, dacht ik. Even later besloot ik toch te kiezen voor een mooie wandelroute door de natuur in plaats van km’s langs de kant van de drukke provinciale weg naar de Molse meren. Dat was niet slim: ongemerkt wandelde ik weer NL in bij Luyksgestel en uiteindelijk ca. twee uur omgelopen. Jammer, maar helaas. Gelukkig is het ook nu mooi wandelweer, droog en bewolkt.

Vele overbodige kilometers

Terug op het goede pad, steek ik een zeer smalle Baileybrug (uit WO II) over en loop zo richting Molse Meren. Ik voel me op vakantie: lijf, benen en voeten goed, rugzak en schoenen zijn mijn vrienden.

De Molse Meren

Aan het Albertkanaal zie ik het zilverwitte zand als sneeuw op grond liggen. Het zand wordt toegepast in de glas en silicaat industrie. Ik vraag me af wat de geologische herkomst is.

Net sneeuw

Dan steek ik enkele bruggen over en neem een lunchpauze op een picknickplaats aan het kanaal. Dan verschijnt plots mijn broer Bas op een oud fietske: hij kwam eens kijken waar of ik bleef.

Selfie met broer Bas

Even bijgekletst en een foto gemaakt (die mislukte eerst: ingesteld op afdrukken na 10 sec, toen het apparaat achterover kukelde op de zesde seconde in het zand.) Met Bas+fiets naar zijn huis gelopen, kortste weg over de spoordijk.

Short-cut langs het spoor

Thuis is een drukte door komen en gaan van vele familieleden, vooral onder 10 jaar. Bij familie betekent alles, ook mijzelf in de was. Dan lekkere familiemaaltijd, schoon op de bank en kletsen totdat de slaap het wint.