Dag 2: Irun – San Sebastián (19 + 4 km)

Zaterdag 16 juni 2018

De eerste Camino-dag begint met een lichte miezerregen. De Duitsers Volkert en Ingo kunnen nog niet weg, want hun bagage is niet meegekomen met het vliegtuig uit Duitsland. Om 11 uur zal het arriveren bij de herberg, dus ze wachten nog even. Zo ga ik samen met Thomas de zwaarste dag van de Camino beginnen. Thomas is kinderarts in een plaatsje aan de Nederlandse grens en heeft al een keer eerder de Camino gelopen. Deze keer gaat hij niet verder dan Bilbao. Hij is 63 en denkt niet aan pensioneren.

De eerste vergezichten

Kletsnat stijgen we richting de top van de Jaizkibel (545m) in een bosrijke groene omgeving en krijgen langzaam de eerste vergezichten te zien. Het blijft maar miezeren.

Uitzicht vanaf de Jaizkibel op Hondarribia (S) en Hendaye (F) aan de overkant van de grensrivier Bidasoa

Dan komen we bij een parkeerplaats voor toeristen met een mooi panorama naar weerszijden van de berg. Bij de parkeerplaats zijn ook een vader en zijn twee kinderen van vier uitgestapt. Op de top praten we kort met elkaar. Voor de kinderen is het alleen maar leuk. Het is een tweeling die deze gekke tocht met hun papa alleen maar leuk vinden.

Een tweeling met hun gekke papa op de top van de Jaizkibel

Na de top komen we steeds meer lokale mensen en vooral kinderen en klassen tegemoet. Die hebben het niet makkelijk, want de paadjes steeds lastiger met veel stenen in natte klei.

Lastige paden met stenen in natte klei

Rond het middaguur arriveren we in Pasai Donibani waar we eerst lunchen. Pinxto’s met een koffie verkeerd. Vanaf ongeveer het terras komen we daarna bij de aanlegsteiger van het pontje. Daar heerst een drukte van jewelste. Voor € 0,70 worden Thomas en ik en vele Spanjaarden overgezet om daarna onze toch voort te zetten.

Drukte bij het pontje

Na dit zeeniveau gaan we weer omhoog voor de tweede helft, hoog en ver boven zee.

Hoog boven de zee met in de verte de Jaizkibel

Weer prachtige doorkijkjes naar zee. Mijn Duitse kameraad roept: Supergeil! En ik ben het met eens, “t is erg mooi. Zo komen we aan in San Sebastián. Het laatste stuk via een zeer lange trap waar we lokale wandelaars tegenkomen die naar boven gaan.

Flink moe, mijn spieren voel ik goed zitten, maar geen blaren. San Sebastián is één van de mooiste badplaatsen die ik gezien heb. Twee grote baaien met strand tot aan de flaneerboulevard, waar om 8 uur ’s avonds mensen nog zwemmen in zee. Copacabana.

De Copacabana van San Sebastián

We doorkruisen het stadje en arriveren bij Cafė Habana en vervolgens in een jeugdhostel waar alles goed is geregeld, goed bed. In het centrum, dus ’s nachts wat herrie. Om acht uur ontmoeten we de twee Duitsers, Volkert en Ingo, die inmiddels met hun bagage en een busreis zijn aangekomen. Pas om 9 uur gaan de restaurants open, we eten wat iedereen eet hier pinxto’s, Een bord vol heerlijke hapjes met een pils. Daarna helaas alweer terug naar bed. Het is hier meer de toerist dan de pelgrim die hier op zijn plaats is.

Lekker pinxto’s eten in het restaurant