Dag 6: Bessuéjouls – Le Soulié (24 km)

Zondag 22 augustus 2021

We staan al om 6 uur op om vroeg weg te wandelen, want het wordt heet vanmiddag. Buiten pakken we onze rugzakken in en gaan in het kleine buitenkeukentje ontbijten.

Sober oud brood, oude kaas, wat margarine en grote potten confiture. Ingo trekt zijn running-hike rugzakje aan en vertrekt met Dorien. Ik vertrek wat later.

Deze tocht alleen is best pittig. Een flinke stijging naar een vlak plateau met diepe insnijdingen en weilanden met heggen, waar zojuist een paar mannen hun tentje aan het opbreken zijn. Een keer verkeerd lopen door een pas geploegde akker met hopen mest die ligt te dampen.

Zo kom ik uit in het dorpje Estaing, bekend van het kasteeltje van de ex-president Valéry Giscard d’Estaing.

In het drukbezochte kasteeltje kun je de levensgeschiedenis van de president bewonderen. Dorien zit te wachten op een terrasje waar we – best wel lang – genieten van een koffie met wat er bij.

‘s Middags verder, eerst lange tijd langs de rivier Le Lot. De wandeling valt tegen door de hitte en de taaie weggetjes die veel op en weinig neer gaan en vol stenen liggen. We nemen veel korte pauzes

In het laatste dorpje Golinhac, amper 400 inwoners, stoppen de meeste pelgrims, maar voor ons was het vol. Na een cola hier, gaan we de laatste 6 km lopen en die zijn flink zwaar. Dorien zit er bijna doorheen. Eindelijk arriveren we bij de gîte van Le Soulié.

Na een snelle douche gaan we eten, buiten onder de bomen waarin lichtjes hangen. Michel deelt uit en is voortdurend aan het praten in het Frans en, voor Dorien, in belabberd Engels. Heerlijke maaltijd van linzensoep, rijst met een pizza-achtig prutje van bladerdeeg en wijn en water.

Na de soep hebben we een voorstelrondje. Nu blijkt dat er eigenlijk twee grote Franse families aan tafel zitten. Elke familie heeft een persoon die met de auto zware bagage vervoert en ook gewonde of vermoeide familieleden. Deze chauffeur is in beide gevallen de oudste en ook degene die de andere enthousiast heeft gemaakt voor de pelgrimstocht in Zuid-Frankrijk.

Naast ons zit Jean Baptiste die vertelt dat hij na zijn eerste pelgrimstocht zichzelf heeft beloofd iedereen van wie hij houdt mee te nemen op een dergelijke voetreis waar hij zo van genoten heeft. Nu rijdt hij rond tussen de slaapplaatsen en geniet van zijn familie. Deze opa is bovendien erg getalenteerd. Van elke pelgrimstocht houdt hij een schetsboek bij met prachtige aquarel tekeningetjes van elke dag, aangevuld met een tekstje en een stempel van de kerk of slaapplaats. Heel bijzonder. Gezellig, maar ook blij als we eindelijk kunnen gaan slapen.